หลังจากขับรถออกมาจากบ้านน้าวรรณ รถยนต์ของการ์ตูนแล่นออกจากรั้วช้าๆ ก่อนจะค่อยๆเร่งเครื่องเข้าสู่ถนนหลัก แสงไฟริมทางสะท้อนผ่านกระจกรถเป็นริ้วๆ บรรยากาศภายในรถกลับเงียบมากผิดปกติ แต่ไม่ใช่ความเงียบที่อึดอัด มันคือความเงียบที่เต็มไปด้วยความคิดของทั้งสองคน
ฟอร์มมองตรงไปข้างหน้า แต่หางตายังเลื่อนไปมองการ์ตูนเป็นระยะ สีหน้าของเขาไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว มันไม่ได้กวน ไม่ได้ยียวนเหมือนก่อนหน้า หากแต่มันนิ่งและเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างจริงจัง
ส่วนการ์ตูนเองก็ยังรู้สึกใจเต้นแรง เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่การที่ฟอร์มได้เข้ามาในพื้นที่ที่เป็นเหมือนบ้านของเธอ ทำให้เธอรู้สึกแปลกไปหมด อุ่นใจ เหมือนถูกปกป้อง และเหมือนอันตรายกับหัวใจในเวลาเดียวกัน
บรรยากาศเงียบอยู่สักพัก ฟอร์มก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบนั้นลง ด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำกว่าปกติเล็กน้อย
“ที่บ้านน้าของเรา อบอุ่นดีนะ”
การ์ตูนหันไปมองอย่างแปลกใจ 'นี่เขากำลังช
