“เชื่อใจพี่นะ”
ปลายนิ้วของเขาลูบแก้มเธอเบาๆ ราวกับมันคือของล้ำค่า
“แล้วก็…”
ฟอร์มก้มหน้าลงมาใกล้เธอยิ่งกว่าเดิม ลมหายใจอุ่นของเขาสัมผัสแก้มเธออย่างจงใจ ทำให้หัวใจของการ์ตูนเต้นรัวจนแทบไม่เป็นจังหวะอยู่แล้ว เธอรู้เลยว่าเขากำลังจงใจทำแบบนั้น
“ขอบคุณที่กล้าเปิดใจคบกับพี่”
คำพูดของเขาเหมือนอ้อมแขนที่โอบเธอไว้โดยไม่ต้องสัมผัส การ์ตูนถึงกับตัวแข็งทื่อ หัวใจเต้นจนหูอื้อ รู้สึกเหมือนทั้งโลกเหลือแค่เธอกับเขา พอเธอจะหันหน้าหนีเพราะเขินอาย ฟอร์มกลับขยับหน้าเข้าใกล้ยิ่งกว่าเดิม แก้มเนียนของเธอถูกสัมผัสด้วยลมหายใจของเขาแบบเต็มๆ
มันไม่ใช่จูบ แต่กลับทำให้การ์ตูนใจสั่นยิ่งกว่าตอนที่เขาจูบเธอ ที่คอนโดวันนั้นเสียอีก ริมฝีปากของฟอร์มเฉียดแก้มเธอไปเพียงเสี้ยวเดียว และมันก็พอทำให้ร่างบางของเธอร้อนวูบขึ้นมาจนต้องหลับตาปี๋
"พะ...พี่ฟอร์มคะ คือ...เราไปกันเถอะค่ะ"
การ์ตูนกำมือแน่นบนตัก เธอไม่รู้เลยว่า ตอน
