“พี่ฟอร์มน่ารักขนาดนี้ ไม่มีแฟนจริงๆหรอเนี่ย”
การ์ตูนพึมพำกับตัวเองแผ่วๆ ทั้งที่มือยังปิดตาไว้ครึ่งหนึ่ง แต่หัวใจก็เผลอเต้นแรง ยิ่งคิดก็ยิ่งเผลอยิ้ม ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รู้แค่ว่าผู้ชายคนนี้ ทำให้เธอหวั่นไหวได้ง่ายเหลือเกิน
ไม่นานเสียงของเขาก็เงียบหายไป แล้วพอเธอค่อยๆลดมือที่ปิดหน้าออก เธอก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัยทันที
ฟอร์มหายไปจากจุดที่ยืนอยู่เมื่อครู่แล้ว
“อ้าว~ เข้าห้องน้ำไปแล้วเหรอคะ”
เธอหมุนตัวชะเง้อคอดูพร้อมทั้งก้าวขาเล็กๆ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวถึงประตูห้องน้ำ
หมับ!!
แขนแกร่งคู่นั้นโอบรัดเอวบางจากด้านหลังเธอ ทั้งที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกขึ้นมาทันที
“หาอะไรอยู่ครับ หาพี่อยู่หรอ”
ฟอร์มดึงตัวเธอเข้าแนบอกอย่างถือสิทธิ์เอามากๆ ก่อนจะวางคางหนักๆไว้บนไหล่ขาวของเธอ ราวกับกำลังคิดถึงเธอมาก ทั้งที่ตัวแทบไม่ได้ห่างกันเลย
“พี่ฟอร์ม…ทำอะไรคะ ปล่อยค่ะ หนูไม่เล่นแบบน
