ผ่านไปสักพัก
"ไม่อยากออกไปเลย..." เสียงฉันยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำด้วยสีหน้าไม่อยากจะออกไปเจอใครอีกคนหลังจากที่เพิ่งอาบน้ำชำระร่างกายตัวเองเสร็จ
"...ไม่ออกไปดีไหม" ฉันยังคงพึมพำกับตัวเองด้วยท่าทีคิดไม่ตก ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองไม่พร้อมที่จะพูดคุยหรือเผชิญหน้ากับรุ่นพี่ใจร้าย...
แกร๊ก!
แอดด เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมาโดยที่ฉันได้แต่ยืนเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า
"พะ...พี่เปิดเข้ามาได้ยังไงคะ"
"..." ร่างสูงที่เข้ามาใหม่ก็เงียบไม่ตอบค่อย ๆ หยิบกุญแจประตูห้องน้ำขึ้นมา
"พี่ธาม! พี่เป็นโรคจิตหรือไงคะ ทำไมถึงได้เปิดเข้ามามั่ว ๆ แบบนี้" ฉันมองหน้าถามอีกคนไปน้ำเสียงเอาเรื่อง
"แล้วเธอล่ะ เป็นโรคจิตเหรอ ที่ขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ" ทันทีที่พี่ธามพูดจบ ฉันก็ชะงักไปอย่างไม่รู้จะตอบยังไง
"วะ...วาไม่ได้ขังสักหน่อย"
"แล้วทำไมไม่ออกไป"
"..." ฮือออ อย่าคาดคั้นกันนักสิ ว
