สามวันต่อมา...
"เด็ก ๆ เอากระเป๋ามาวางให้พี่เขายกด้วยนะลูก" เสียงหวานของอาจารย์สาวเอ่ยบอกบรรดาเด็กนักศึกษาขึ้นพร้อมกับคอยสอดส่องมองดูนักศึกษาทุกคนอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่เธอจะต้องพาบรรดานักศึกษามหา’ลัยเอกชนชื่อดังเดินทางไปทำจิตอาสาที่โรงเรียนเด็กยากไร้ที่ต่างจังหวัดจำนวนสี่วันสามคืน
"แลดูวุ่นวายอยู่นะ" เบย์พูดขึ้นทำให้วาวายิ้มออกมา
"แต่ก็ดูน่าสนุกอยู่นะ" ริมฝีปากบางชมพูตอบกลับ
"งั้นเหรอ..."
"...คงจะสนุกมากเลยสินะ โดนจ้องมองอยู่ตลอดเวลาขนาดนั้น" เบย์เอ่ยพร้อมกับเหลือบสายตาไปทางรุ่นพี่หนุ่มวิศวะปีสี่ที่เอาแต่นั่งนิ่งมองมายังเพื่อนตัวเล็กของเธอไม่หยุด
"..." วาวาก็ชะงักนิ่งไปซึ่งเธอได้เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้คนเป็นเพื่อนฟังหมดแล้ว เบย์เองก็รู้สึกโมโหอยู่ไม่น้อยกับการกระทำไร้หัวใจในตอนแรกของคนที่เข้ามาทำร้ายจิตใจเพื่อนของเธอ แต่จะให้ไปอาละวาดก็ไม่สามารถที่จะทำได้เพราะถึงเบย์
