มิตายกมือขึ้นทาบอก สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ
“แล้วหมอนั่น... รู้ไหมว่าเธอ... เธอยังเป็นพรหมจารีอยู่”
เป็นอีกครั้งที่โรสิตาพยักหน้ารับทั้งน้ำตา
“เขารู้ทุกอย่างแล้ว... รู้ทุกอย่างแล้วว่าคืนนั้นฉันวางยาเขา”
โรสิตาสะอื้นจนตัวโยน มิตาต้องปลอบใจเพราะเกรงว่าเพื่อนรักจะหัวใจหยุดเต้นเพราะความเสียใจไปเสียก่อน
“ก็ดันไปนอนกับเขานี่ ตัวเองเป็นสาวบริสุทธิ์ แถมตัวยังเล็กกระจิริดแบบนี้ด้วย หมอนั่นก็ตัวยังกับยักษ์ เลือดคงเต็มที่นอนเลยสินะ”
โรสิตาก้มหน้าไม่กล้าตอบ แต่มิตาก็เข้าใจได้เองโดยอัตโนมัติ
“แล้วหมอนั่นว่าไง... จะเอาเงินหนึ่งล้านเหรียญคืนหรือเปล่า”
ถ้าเขาทำแบบนั้น เรียกเงินคืนจากหล่อนไป หล่อนก็คงไม่ต้องมานั่งร้องไห้น้ำตาทะลักด้วยความปวดร้าวแบบนี้ แต่เขากลับทำในสิ่งตรงกันข้ามน่ะสิ
“เปล่า... เขาให้ฉันมาอีกสองล้านเหรียญ”
“ว่าไงนะ? หมอนั่นใจดีขนาดนี้เชียวหรือ”
“ค่าตัวฉัน...”
โรสิตาคร่ำครวญออก
