ประตูห้องพักถูกเขย่าแรงๆ พร้อมๆ กับเสียงเรียกที่เต็มไปด้วยความร้อนใจของคนที่อยู่ด้านนอกประตู โรสิตาที่หลับใหลอยู่สะดุ้งตื่น หล่อนผุดกายลุกขึ้นนั่ง และมองไปที่บานประตูไม้ด้วยความหวาดระแวง
“มิตาเหรอ”
“ใช่ ฉันเอง... เปิดหน่อยเร็วยายโรส”
ที่มิตาเปิดประตูไม่ได้ก็เพราะโรสิตาลงกลอนด้านในห้องเอาไว้
หญิงสาวก้าวลงจากเตียง เดินไปเปิดประตู
“มีอะไรเหรอมิตา”
มิตารีบผลุนผลันเดินเข้ามาภายใน
“มีสิ เรื่องใหญ่ด้วย”
โรสิตาปิดประตูห้องเสร็จก็เดินมาทิ้งตัวลงกับเตียง ความเศร้าหมองยังคงกัดกินหัวใจตลอดเวลา และชื่อของชาริลล์ คาร์ตันก็ยังคงฝังแน่นอยู่ในหัว
“มีอะไรเหรอ”
มิตายื่นเช็คกลับคืนมา และพูดในสิ่งที่ทำให้หล่อนเบิกตาค้าง
“เช็คเด้ง”
“เช็คเด้ง? เป็นไปไม่ได้หรอก คุณชาร์ลรวยมาก เงินแค่นี้...”
โรสิตายังพูดไม่ทันจบ มิตาก็แทรกขึ้นเสียงขุ่นเคือง
“ใช่ หมอนี่รวยมาก แต่เช็คมันเด้งจริงๆ เบิกไม่ได้ ฉันไม่ได
