ชาริลล์จับมือกับมิสเตอร์จาคอปพร้อมเอ่ยลา หลังจากรับประทานอาหารกลางวัน และเจรจาเรื่องธุรกิจกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณสำหรับออร์เดอร์งามๆ นะครับคุณชาริลล์”
ชาริลล์ยิ้มบางๆ ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยไร้ความรู้สึก
“ครับ ผมหวังว่าของจะส่งมาถึง คาร์ตัน มิวเซียมตามที่กำหนดเวลาไว้”
มิสเตอร์จาคอปยิ้มกว้างปากแทบฉีก
“แน่นอนครับ ผมสัญญา”
ชาริลล์ยิ้มบางๆ ให้อีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป มิสเตอร์จาคอปส่งยิ้มให้จนลับสายตา และกำลังจะหมุนตัวเดินไปอีกทาง แต่ก็ต้องชะงักเพราะชนกับร่างนุ่มนิ่มของสตรีคนหนึ่งซะก่อน ชายวัยกลางคนรีบคว้าเอวคอดเอาไว้ และเอ่ยขอโทษขอโพย
“ขอโทษครับ เป็นอะไรไหมครับคุณผู้หญิง”
มิสเตอร์จาคอปพูดได้เท่านั้นก็ต้องอ้าปากค้างด้วยความตะลึงกับรูปโฉมของสตรีที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มหวานมาให้
“เอ่อ... ดิฉันไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”
แม้จะอยู่ในแผนการ แต่โรสิตากลับรู้สึกอดสูนักกับสิ่งที่ต้องท
