ชาริลล์ก้าวออกไปจากบ้านโดยไม่คิดจะสนใจสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของบรรดาพี่น้องของตนเอง เขาก้าวขึ้นรถ และขับมันออกไปด้วยความเร็วสูง เร็วจนบรูซที่เดินตามออกมามองพี่ชายคนรองถึงกับต้องออกปากด้วยความประหลาดใจ
“พี่ชาร์ลเหมือนหงุดหงิด อารมณ์ไม่ดี”
“ก็จะใครซะอีกล่ะ ก็แม่โสเภณีหน้าหวานที่อยู่บนห้องของพี่ชาร์ลตอนนี้ไง”
บรูซหันขวับไปมองหน้าริชาร์ด
“พี่ชาร์ลนะครับ ไม่ใช่พี่รอชชี่สักหน่อย ถึงจะทำแบบนั้นนะ”
“เฮ้ย... พี่ไม่ได้พูดเล่นนะ เรื่องจริง เมื่อคืนมีผู้หญิงมาหาพี่ชาร์ลที่บ้าน และคงจะไม่แย่นักหากไม่ใช่โสเภณีที่พี่คิดจะหิ้วมานอนด้วย”
บรูซแทบสำลักน้ำลายในลำคอของตัวเอง
“นี่พี่รอชชี่พูดจริงๆ หรือครับ”
“จริงสิ นี่ถ้านายไม่รีบไปไหน รออีกสักแป๊บสิ เดี๋ยวแม่โสเภณีหน้าหวานก็คงจะลงมา”
สองหนุ่มเดินกลับไปในห้องรับแขก และเฝ้ารอการปรากฏตัวของโรสิตาอย่างใจจดใจจ่อ ระหว่างที่รอก็คุยกันต่อไปเรื่อยๆ
“นี่ถ
