“กลัวใครรู้ว่าเราเป็นผัวเมียกันหรือ”
“ฉัน... ฉันไม่ได้กลัว...”
หล่อนก้มหน้าปฏิเสธ แก้มแดงก่ำ
“ไม่ได้กลัว?”
เขาทวนคำพูดของหล่อนเสียงยานคาง ก่อนจะพูดต่อ
“แต่เมื่อกี้คุณทำท่าเหมือนกับว่ากำลังจะตาย หากใครสักคนมาได้ยิน ซึ่งถ้าหากให้ผมเดา คงเป็นป้าแม่บ้านแก่ๆ คนนั้นใช่ไหม”
“อย่ามาเดาเลยค่ะ”
หล่อนตัดบทด้วยหน้าที่ร้อนผ่าว และพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกความเข้มแข็งให้กับตัวเอง
ห้ามอ่อนแอเด็ดขาด โรสิตา...
“คุณบินตามฉันมาที่นี่... เพื่ออะไรคะ”
เขาก้าวลงจากเตียง เดินมาหยุดตรงหน้าหล่อนด้วยท่าทางที่น่าเกรงขาม หล่อนถอยหลังหนีโดยอัตโนมัติ แต่ก็ไม่รอดเพราะไม่ช้าเขาก็ต้อนหล่อนไปจนมุมที่ผนังห้อง ตามเข้ามาประกบทั้งตัว สองแขนกำยำท้าวกับผนังห้องกักขังหล่อนเอาไว้อย่างนั้น
“ใครว่าผม... บินตามคุณมาล่ะ”
คนถูกโต้กลับเต็มไปด้วยความอดสู หล่อนก้มหน้า และพยายามจะหาทางออกจากกรงมนุษย์แต่ก็ไม่สำเร็จ
“ค
