"ไม่ต้องมายิ้มค่ะ!" ร่างบางเมามายเอ่ยเสียงเขียวไม่พอใจ ฉันโกรธ เขาจะยิ้มทำไมเนี่ย
"หึหึ! โกรธพี่จริงๆหรอ"
"..."
"ไอ้ทอย"
"ครับนาย"ทอยตอบรับมองเจ้านายผ่านกระจกมองหลัง
"กระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดที่ให้สั่ง เอาไปบริจาคได้เลย นาวโกรธกู คงไม่อยากได้ของที่กูตั้งใจซื้อให้" ประโยคนั้นของร่างสูง ทำคนเมาหูผึ่ง แต่ยังนั่งนิ่งเก็บอาการ ราวกับว่าไม่ใส่ใจสิ่งที่เขาพูดถึง
"ทั้งหมดเลยหรอครับนาย" ที่ถาม เพราะสั่งมาเกือบสิบใบ ราคาเจ็ดหลักทั้งนั้น รวมๆแล้วซื้อบ้านได้เป็นหลัง
"อืม...ทั้งหมด"
"ครับนาย" สิ้นเสียงทอย มะนาวหันขวับกลับมามองคู่หมั้นด้วยแววตาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด มือบางยื่นไปจับท่อนแขนแกร่งของคูเปอร์ ขยับตัวเข้าไปใกล้ซบหน้าลงถูไถไปมาราวกับลูกแมวกำลังออดอ้อนเจ้าของ
"พี่เปอร์...นาวหายโกรธก็ได้ค่ะ~"
"..."
"นาวไม่โกรธแล้วค่ะที่รัก"
"แค่หายโกรธหรอครับ"
"..."
"นาวทำพี่หัวเสียรู้มั้ยครับ"
"นาวขอโทษ
