คิมนั่งจิบกาแฟสายตาพลางมองลูกชาย คนโตเดินวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่นก็ไม่ปาน
"เปอร์..ป๊าว่านั่งลงก่อนเถอะป๊าเวียนหัว" เสียงขรึมเอ่ยบอก มองอยู่นานเขารู้สึกตาลายยังไงชอบกล
"ทำไมคนของป๊าไม่ส่งข่าวมาซักทีล่ะครับ" คูเปอร์เอ่ยถามด้วยท่าทีสงสัย ลูกน้องมาเฟียใหญ่ควรทำงานอย่างรวดเร็วไม่ใช่รึไง
"มานั่งก่อนเดี๋ยวป๊าโทรไปถามให้" คูเปอร์ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ตามคำบอก คิมเลยแยกตัวออกไปโทรหาใครบางคน ไม่นานก็เดินกลับเข้ามา
"เป็นยังไงบ้างครับป๊าได้เรื่องรึยัง" ร่างสูงมองจ้องคนเป็นพ่ออย่างรอคำตอบ
"ยัง แต่อีกไม่นานเกินรอ"
"น่าไล่ออกนะครับคนของป๊าเนี่ย ทำงานชักช้าไม่ได้เรื่อง"
"ไม่ได้ไล่ออกไม่ได้" นั่นเมียป๊านะโว๊ย...ประโยคหลังคิมไม่ได้พูดออกไป อยากจะดัดนิสัยคนปากแข็งซักหน่อย จะได้รู้ใจตัวเองมากขึ้น
"ป๊า...ป๊าจีบแพรยังไงหรอครับ?"
"ป๊าไม่ได้จีบ"
"อ้าว..."
"ป๊าจับกดเลย ฮ่าๆๆ" คิมระเบิดหัวเราะดังลั่น
