21..ลูกคิดถึง
"เลิกกันแล้วไม่ใช่ไง...น้องบอกกูเองว่ามึงเป็นคนบอกเลิกแล้วจะตามมาทำเหี้ยอะไรอีกไอ้หมาหน้าโง่"
พรึ่บ!
"มึงว่าใครหน้าโง่นะไอ้เบนซ์!!?"
"แหมยืนกันอยู่กันสองคนมึงว่ากูด่าแมวมึงมั้ง เนี้ยดูดิแค่นี้มึงก็โชว์โง่อีกละ"
"แม่ง!"
"ถ้าจะทะเลาะกันออกไปข้างนอกเลยนะคะ"
กึ่ก..
เสียงของหมวยทำเอาผมที่กำลังจะง้างมือต่อยไอ้เบนซ์ชะงักทันควัน น้องยืนมองผมที่ประตูขณะที่ผมก็ปล่อยปกเสื้อไอ้เบนซ์และเดินไปหาหมวยพร้อมหันกระเป๋าไปหาเธอ
เมี๊ยว..
"เฮียพาลูกมาหา เจ้าหญิงคิดถึงหมวยทุกวันเลยนะ"
"อุ.."
ผมทำไม่สนใจไอ้เบนซ์ที่กำลังจับคอทำท่าจะอ้วกและสบตากับภีมแทน ผมเปิดกระเป๋าให้เจ้าหญิงซึ่งลูกสาวผมลุกขึ้นเกาะขอบกระเป๋าและพยายามขยับตัวเข้าหาหมวยทันที..ผมยิ้มอย่างมีความหวังเมื่อเห็นสายตาหมวย น้องมองเจ้าหญิงนานนับนาที
"ถ้าคุณพาสัตว์เลี้ยงมาตรวจก็พาขึ้นโต๊ะเถอะค่ะอย่าเสียเวลาเลย"
"มะ..หมวย?"
ผมหันมอง
