หลายวันต่อมา
กูรู้สึกแปลกๆ...หลายวันมานี้เมียกูแดกดุมากล่าสุดอยากกินพิซซ่าซึ่งกูก็ตามใจสั่งมาให้กินสองถาดแต่ปกติหมวยกินแค่ชิ้นสองชิ้นก็อิ่มแล้วแต่ดูตอนนี้ดิ ผมขมวดคิ้วมองภีมที่กำลังเอาพิซซ่าสองชิ้นประกบกันและม้วนยัดเข้าปากอย่างไม่เชื่อสายตา น้องนั่งอยู่ที่พื้นขณะที่ผมก็นั่งมองอยู่ที่โซฟาลูกสาวผมเกาะขอบโต๊ะชมการกินของแม่ตัวเองอย่างใกล้ชิด
"มาม่า..เหลือไหมนะ"
ฟึ้บ..
ภีมลุกขึ้นยืนและเดินเคี้ยวไปทางครัวขณะที่ผมก็มองตามอย่างไม่เชื่อสายตา น้องหยิบมาม่าออกมาและหันมองผม
"เฮียเอาด้วยไหมคะ?"
"เอ่อ หมวยกินเถอะถ้าเหลือเดี๋ยวเฮียค่อยกินต่อ"
"อืม ก็ดีเหมือนกัน..เฮีย"
"คะ?"
ผมมองภีมอีกครั้งขณะที่น้องก็เท้าแขนต้มน้ำอยู่ น้องหันมามองผมขณะที่ปากก็เคี้ยวพิซซ่าที่เพิ่งกัดไปคำใหญ่อยู่
"เช้าแบบนี้มีที่ไหนขายพวกผลไม้ดองบ้างไหม?"
"ไงนะ? อยากกินผลไม้ดอง??"
"อืม ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วอยากกินเม็ดองุ่นดองอ่ะ
