กลางดึก
หลังจากที่แม่หลับไปแล้ว อัยรินทร์ก็แอบย่องออกมาจากห้อง แล้วเดินมาทางฝั่งบ้านเช่าด้านในสุด เมื่อส่งข้อความคุยกับเขาเรียบร้อยแล้วก็ยกมือขึ้นเคาะประตูเบาๆ กลัวว่าบ้านเช่าข้างๆ กันจะเห็นว่าเธอแอบเข้ามาในนี้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แอดดด
“คิดถึงจังเลยครับน้องอัยย์”
ทันทีที่เปิดประตู เสียงแรกที่ได้ยินก็คือเสียงทุ้มเจ้าเล่ห์ของโฬม ซึ่งออกมาต้อนรับเด็กสาวด้วยผ้าขนหนูคาดเอวหมิ่นเหม่แค่ตัวเดียว
“อึก...” อัยรินทร์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ แก้มใสแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างง่ายดาย
จะบ้าตาย...ทำไมชอบอ่อยตลอดเลยเนี่ย?
“เข้ามาสิครับตัวเล็ก พวกพี่เตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้ด้วยนะ” อคิณเดินเข้ามาสมทบด้วยสภาพกึ่งเปลือยไม่ต่างกัน
“หนูรู้สึกว่าเซอร์ไพรส์ของพวกพี่มันต้องสิบแปดบวกแน่ๆ เลย” เธอเอ่ยอย่างรู้ทัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมก้าวเข้าไปด้านในด้วยความเต็มใจ
“หนูเห็นพวกเราเป็นคนยังไงเนี่ย?”
เสียงทุ้มของภัทรดังขึ้นจาก
