EP.2 ผู้ชายป่าเถื่อน NC20+++[2]
817 คำ
คลั่งไคล้อัยรินทร์ 2.2
“อย่าสลบไปก่อนล่ะ ฉันยังไม่หายเงี่ยxเลย”
อคิณกระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะพลิกร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวลงมาใต้ร่างแล้วขึ้นไปคร่อมด้านบน หยิบถุงยางไซซ์ใหญ่มาสวมอย่างรวดเร็วด้วยความเคยชิน
“พวกมึงอย่าสนุกกันแค่สองคนสิ”
สิ้นเสียงภัทรก็ขยับขึ้นมาบนเตียงด้วยกัน ดวงตาคมกริบมองร่างเย้ายวนของเด็กเอ็นฯ ที่ลูกน้องหามาให้ด้วยสายตาเย็นชา พร้อมกับปลดเสื้อคลุมอาบน้ำสีดำของตนเองออกจากร่าง เผยให้เห็นหุ่นกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเรียงตัวสวยและรอยสักรูปมังกรข้างลำตัวอย่างสวยงาม
“คะ คุณอคิณคะ…หนูยังไม่ อึก อ๊าาส์~”
ไม่ทันจะพูดจบ เสียงหวานก็ครางระงมลั่นห้องอีกครั้งเมื่อสามหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาแต่รสนิยมป่าเถื่อนกระหน่ำเข้าหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนร่างกายอ่อนเปลี้ยและหมดแรงจนสลบไปภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง…
“กูบอกแล้วว่าให้มึงเบาๆ แม่ง…ยังไม่ทันเสร็จเลย”
เสียงทุ้มของอคิณเอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะถอนลำเอ็นของตนออกมาจากช่องทางคับแน่นบวมแดงเพราะเธอเป็นลมไปเสียก่อน
“เหอะ…มึงก็ไม่ต่างจากกูนักหรอกไอ้อคิณ” โฬมพ่นหายใจออกมาหนักๆ ทีหนึ่ง หยิบมือถือหัวเตียงขึ้นมากดโทรเรียกให้ลูกน้องมาจัดการพาหญิงสาวไปดูแลต่อ พร้อมกับเซ็นเช็คให้จำนวนหนึ่งตามที่ตกลงกันเอาไว้
“พวกมึงสองตัวจะเถียงกันทำไมทุกวันวะ”
ภัทรแทรกขึ้นด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
“ลูกน้องมึงหาผู้หญิงที่ทนกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไง?” อคิณบ่นเสียงเนือย ก่อนจะขยับตัวลงจากเตียงแล้วเดินไปนั่งบนโซฟาเพื่อสูบบุหรี่ดับความหงุดหงิดในใจเพราะไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ไม่สามารถสนองความต้องการพวกเขาได้อย่างถึงใจจนพ้นคืนได้เลยสักคน
“งั้นรอบหน้าก็บอกให้ไอ้โฬมหาเด็กมาเตรียมไว้เลยสักสองสามคน” ภัทรเป็นฝ่ายออกความเห็น พวกเขารุนแรงกันขนาดนี้ แถมยังมีรสนิยมชอบรุมเสียวผู้หญิงคนเดียวพร้อมกัน จึงไม่ค่อยเจอคนที่รับมือกับพวกเขาได้
“ไม่ต้องหาหรอก กูเจอผู้หญิงน่าสนใจคนหนึ่ง…” โฬมพูดยิ้มๆ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดูกระทู้ของสาวสวยคนหนึ่งพร้อมส่งรูปของเธอไปในไลน์กลุ่ม
“แอปฯ นี้เขากำลังฮิตกัน กูสมัครวีไอพีให้พวกมึงเรียบร้อยแล้ว”
“สมัครอะไรของมึง หน้าก็ไม่เห็น…รูปคนอื่นหรือเปล่าก็ไม่รู้” ภัทรเอ่ยเสียงเนือย ไม่ค่อยเชื่อถือแอปฯ นัดเสียวอะไรพวกนี้เท่าไหร่
“เออ…ในรูปก็หุ่นดีอยู่หรอก แต่ตัวเล็กแค่นี้ กระแทกไม่กี่ทีก็เป็นลมแล้วมั้ง” อคิณเองก็เห็นด้วย เพราะดูทรงแล้วผู้หญิงคนนั้นน่าจะไม่ไหว
“ใครจะไปรู้…เพื่อนกูมันเล่นแอปฯ นี้อยู่ บอกว่าเชื่อถือได้”
“ให้ลูกน้องหาให้ไม่ง่ายกว่าหรือไง มึงจะทำให้ยุ่งยากทำไมวะ?” ภัทรทำหน้าเซ็ง เพราะระดับพวกเขา ไม่จำเป็นต้องเล่นแอปฯ หาคู่นอนอะไรพวกนี้ ก็มีผู้หญิงเสนอตัวมาให้ถึงที่อยู่แล้ว แถมยังมีลูกน้องคอยคัดกรองผู้หญิงพวกนั้นมาให้พร้อมอีกต่างหาก
“ก็มันดูน่าตื่นเต้นน่ะสิ มึงไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้น่าสนใจหรือไง?”
“เชิญมึงตื่นเต้นไปคนเดียวเถอะ กูไม่เอาด้วยหรอก” อคิณเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ พร้อมยกแก้วไวน์ขึ้นหมุนวนเป็นวงกลมก่อนจะยกขึ้นจิบเบาๆ พร้อมกับมองออกไปด้านนอกผนังกระจกใสที่เห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยาและตึกนับรอยฝั่งตรงข้ามที่ส่องแสงระยิบระยับยามค่ำคืน
“แล้วมึงล่ะไอ้ภัทร?”
“กูก็ไม่สนเหมือนกัน” ภัทรพูดพลางพ่นควันบุหรี่ออกจากปากด้วยท่าทีไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย
“แต่กูอยากได้คนนี้”
“แล้วมึงจะถามเพื่อ?”
“หึ…นัดมาลองดูก่อนก็ไม่เสียหายนี่” เขายักไหล่พลางขยับไปนั่งโซฟาตัวเดียวกันพร้อมยกมือถือขึ้นถ่ายรูปสามคนในตอนที่ทั่วทั้งร่างเปลือยเปล่าโดยไม่ให้เห็นหน้า และด้านล่างก็ตัดออกให้เห็นแค่ขนอ่อนใต้สะดือเท่านั้น เสร็จแล้วก็กดส่งรูปเข้าไปในช่องแชตของเธอ โดยไม่ลืมทิ้งข้อความเอาไว้
‘พวกเรารุนแรงนะ ไม่เอาแค่รอบเดียวด้วย ถ้ามั่นใจว่าไหว…ก็นัดวันมาได้เลย’
“เอาที่มึงสบายใจเลยครับคุณโฬม ถ้าเจอตัวจริงแล้วเป็นป้าแก่ๆ มานี่กูจะหัวเราะให้”
“ใครจะรู้…บางทีอาจจะฟลุกได้ของแรร์มาก็ได้”
_________________________
- ผู้เขียน
