ผมทานข้าวเสร็จ ก็เดินออกมาหาเธอที่เตียงอาบแดดหน้าบ้าน ยัยตัวแสบของผม ไม่ฟังผมเลย หิวข้าวจนท้องร้องก็ไม่ยอมไปกิน...มันน่าจับตีก้นนัก…
“จะนั่งอ่อย อีกนานไหมครับ ทำไมไม่ไปทานข้าว?”
“ใครอ่อย....?”
“ก็รู้ว่าพี่แพ้ชุดบิกินี่...เห็นแล้วมันมีอารมณ์” ผมพูดพร้อมยิ้มร้ายออกมา
“โรคจิต...ไปมีอารมณ์กับคนอื่นนั่นไป...” ฉันพูดใส่เขาแล้วสะบัดหน้าหนี มองออกไปที่ทะเล ตอนนี้เขาถอดเสื้อและใส่กางเกงยีนต์ราคาแพง มานั่งลงที่เตียงข้างๆ ฉัน
“พี่ไม่มีใคร พี่มีซอนญ่าคนเดียว” เขาพูดพร้อมลุกมานั่งที่เตียงตัวเดียวกับฉัน
“ไม่ต้องมาใกล้...ออกไปห่างๆ” ฉันใช้มือทั้งสองข้างดันหัวไหล่เขาเอาไว้เพราะ...เขาโน้มใบหน้ามาใกล้หน้าฉัน แล้วทำท่าจะจูบ แต่แรงของฉันก็ต้านเขาเอาไว้ไม่ไหว
เขารวบมือทั้งสองข้างของฉันไว้เหนือหัวกดฉันลงไปที่เตียง แล้วกดจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉัน แต่ฉันสะบัดหน้าหนีเขาอีกครั้งไม่ยอมให้เขาทำง่ายๆ
“พี่มีเร
