ตอนนี้ซอนญ่าย้ายมาอยู่ที่คอนโดเดียวกับผมแล้ว และเธอก็อยู่ในห้องของผม ผมไปส่งเธอที่มหาลัยทุกวัน ได้นอนกอดเธอทุกคืน ทำเรื่องนั้นกับเธอบ่อยๆ
“พรุ่งนี้พ่อจะบินมาไทยนะคะพี่สิงห์...” ระหว่างที่ผมขับรถมาส่งเธอที่มหาลัยเธอก็พูดขึ้น
เจย์เด็นจะมาไทยหรอ? แล้วจะมายิงผมอีกหรือป่าว?
ฉันหันไปมองหน้าพี่สิงห์ดูท่าทางเขาตกใจ และกังวล ที่ฉันพูด
“เราไปเจอพ่อกันนะคะ”
เอาวะ! อยากได้ลูกเสือ ก็ต้องลองคุยกับเสือดู
“ครับๆ”
หลังจากนั้นเธอก็ลงรถเดินเข้าไปที่ตึกคณะ แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันมาจูบผม
วันต่อมา
ผมกับซอนญ่าเดินมาในร้านอาหารที่นัดเจย์เด็นเอาไว้ ผมเห็นเจย์เด็นนั่งอยู่พร้อมกับลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่ด้านหลัง ผมจำได้ไอ้พวกนี้ล่ะที่กระทืบผม
พอผมเดินเข้ามา เจย์เด็นก็ยืนขึ้น พร้อมกับโค้งคำนับ และลูกน้องของเขาก็ทำตาม
“ฉันขอโทษ....”
“ขอโทษครับ” ลูกน้องของเจย์เด็นที่ยืนอยู่ด้านหลังนับสิบก็พูดขอโทษผมพร้อมๆ กัน
