ตอนที่ 5 พวกมันรู้ว่าฉันลูกใคร
1008 คำ
เช้าวันต่อมา
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความดีใจ เพราะเมื่อวานฉันรู้ว่าพี่สิงห์ไปพักที่โรงแรมของพ่อ และตอนเช้าวันนี้เขาน่าจะเข้ามาที่บ้านของฉัน
ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเตรียมตัวจะไปโรงเรียน ลงมาตรงโต๊ะทานข้าว เพื่อว่าจะเจอพี่สิงห์ก่อนไปเรียนซะหน่อยคงจะดี ทานข้าวไปฉัน
ก็ชะเง้อดูพี่สิงห์ไป
“ทำไมยังไม่มาอีกน๊า...........” ฉันบ่นๆ พร้อมมองนาฬิกาที่ข้อมือ
“คุณหนูครับ จะได้เวลาไปเรียนแล้วนะครับ” คนขับรถมาเร่งฉันแล้ว และทำไมเขายังไม่มาอีกล่ะ กะว่าจะถ่ายรู้ไปอวดเพื่อนเซอะหน่อย
“คุณหนูครับ.....”
“ไปแล้ว.... ไปแล้ว.....”
ฉันเดินออกไปด้วยท่าทางหงุดหงิด ระหว่างที่ฉันกำลังจะก้าวขึ้นรถ ก็มีรถอีกคันมาเทียบข้างๆ ฉันจำได้ว่าคนขับคือคนของคุณพ่อ
และคนด้านหลังก็เปิดประตูลงมา
“พี่สิงห์.......”
ฉันมองด้วยความดีใจ ตาเป็นประกาย นึกว่าวันนี้จะไม่ได้เจอเขาซะแล้ว....
“สวัสดีค่ะ....นึกว่าไม่มาแล้ว”
เขามองหน้าฉันแบบ งง ฉันเดินเข้าไปใกล้ หยิบมือถือของฉันขึ้นมา
“จะทำอะไรน่ะซอนญ่า”
“มองกล้องหน่อยค่ะ ขอซอนญ่าถ่ายรูปหน่อย”
แชะ.....ฉันได้รูปพอใจแล้วฉันก็เดินขึ้นรถไปโรงเรียนอย่างอารมณ์ดี
ฉันส่งรูปไปที่กลุ่มเพื่อนๆ ฉัน พร้อมกับบอกพวกเพื่อนของฉันว่า แฟนฉันกลับมาแล้วค่า......
พวกเพื่อนๆ ก็ชมในความหล่อของเขากันใหญ่
แต่ฉันได้รับข้อความจาก การ์ลิค ว่า บลู โดน บียอง หาเรื่องอยู่ ฉันให้คนขับรถเร่งความเร็วทันที
ซอนญ่า : พวกเธออยู่ไหน?
การ์ลิค: หลังตึก B
ฉันเดินเข้าไป ตอนนี้ บลูกำลังโดนกระชากคอเสื้ออยู่ และพวกบียอง มันเยอะกว่า การ์ลิค เลยเข้าไปช่วยไม่ได้ โดนเพื่อนของบียอง
ห้ามเอาไว้
การ์ลิคบอกว่า เรื่องที่ทะเลาะกัน คือ สาวๆ ในสต๊อกของบียองมายุ่งกับบลู ฉันมาถึงก็เดินเข้าไปหาบียองทันที โดยที่เพื่อนของบียอง
ไม่กล้าเข้ามาห้ามฉัน พวกมันรู้ว่าฉันลูกใคร และมันก็รู้อีกว่า ฉันเก่งมวยไทย และพึ่งได้เทควันโดสายดำ
ฉันเข้าไปผลัก บียองออก
“อย่ามายุ่งกับเพื่อนฉันนะ”
“เพื่อนเธอมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน”
“ก่อนที่จะมาหาเรื่องใคร ไปคุมผู้หญิงของนายให้ดีก่อนมั๊ย?”
“อย่าให้ฉันเจอมันกับผู้หญิงของฉันอีกก็แล้วกัน”
บียอง ตัวใหญ่กว่าบลูมาก แต่ดีอย่างที่เขาไม่คิดจะสู้ผู้หญิงแบบฉัน
“นายเป็นไงบ้าง?” ฉันหันไปถามบลูเพราะเห็นเลือดออกตรงมุมปากของเขา
“ฉัน...โอเค” บลูเช็ดเลือดที่มุมปากออก และก็เดินกลับมาที่ตึกเพื่อจะเข้าเรียน
“ถ้าไม่ได้ลูกสาวมาเฟียอย่างเธอ บลูมันคงแย่” การ์ลิค หันมาพูดกับฉันในระหว่างที่เดินกลับตึกเรียน
ฉันมาถึงห้องเรียนก็เจอ แมท กับ ซองค์ อยู่ในห้องเรียนแล้ว เรานั่งจับกลุ่มคุยกันก่อนที่อาจารย์จะมา สาวๆ หันมาถามบลูกันใหญ่ด้วย
ความเป็นห่วง
บลูเป็นผู้ชายหน้าตาดี และติดอันดับหนุ่มฮอตในโรงเรียนที่สาวๆ ต่างจะเป็นเจ้าของหัวใจ แต่บลูเป็นคนเงียบขรึม และไม่เคยเข้าหาผู้
หญิงที่ไหนก่อน ฉันรู้นิสัยเพื่อนของฉันดี
พวกเราใกล้จะจบกันแล้ว ฉันคงคิดถึงพวกนายแย่ ฉันต้องไปเรียนที่เมืองไทย
“ทำไมเธอต้องไปเรียนที่นั่น?” บลูถามฉันด้วยเสียงที่เข้ม
“พ่อส่งฉันไปที่นั่น”
“ไม่ใช่เพราะคนในรูปที่เธอส่งมาวันนี้หรอ?” แมท เอ่ยแซวฉัน
“ใช่แล้ว เขาจัดการเรื่องมหาลัยที่นั่นให้” ฉันพูดและอมยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย
“ดูท่าทางเจ้าชู้ไม่เบา”
เป็นบลูอีกนั่นแหละที่พูดขึ้น แต่ก็จริงอย่างที่บลูมันพูด เขาเจ้าชู้ และเป็นหนุ่มเจ้าสำราญจริงๆ ฉันเคยได้ยินที่เขาคุยกับพ่อ เขาไม่เคย
จริงจังกับผู้หญิงคนไหนสักคน เขาเที่ยว และรักชีวิตอิสระของเขาเอามากๆ
แต่ฉันจะทำให้เขาเป็นของฉันให้ได้คอยดู...............
หลังเลิกเรียน
พวกฉันมานั่งรอรถของที่บ้านมารับตรงม้านั่งหน้าตึก
“พรุ่งนี้พวกเราก็จะสอบกันแล้วนะ แมทปวดหัวกับวิชาเคมีมาก”
“เหมือนฉันเลยแมท ฉันจำแทบจะไม่ได้”
“ฉันกลับก่อนนะรถที่บ้านมารับแล้ว” รถของที่บ้านซองค์ มารับก่อนใครอีกตามเคย
ป่านนี้พี่สิงห์จะกลับโรงแรมหรือยังนะ ฉันได้แต่คิดว่าเมื่อไรรถที่บ้านฉันจะมารับเร็วๆเซอะที จะได้กลับไปเจอหน้าพี่สิงห์ ก่อนที่เขาจะ
กลับโรงแรมไป แต่จะทำไงได้ล่ะ บ้านฉันอยู่ไกลสุด
ขณะที่นั่งเล่นกันอยู่ตอนนี้เหลือฉันกับ บลู ที่ยังไม่มีรถของที่บ้านมารับ
“ทำไมต้องไปเรียนไกลจัง” บลู กดมือถือ แล้วพูดออกมาลอยๆ
ฉันละสายตาจากมือถือของตัวเองแล้วถามกับไป
“นายหมายถึงฉันหรือป่าว?”
“อืม......”
“พ่อเป็นห่วงความปลอดภัยของฉันน่ะ เลยส่งไปที่นั่น”
“แล้วใครดูแลเธอ”
“ก็มีคนของพ่อคอยดูแลมั้ง”
ระหว่างที่ฉันคุยกับบลู รถของบลู กับฉันก็มาจอดพร้อมกันพอดี
“ไปล่ะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้” ฉันรีบร้อนเก็บของที่โต๊ะ เพราะอยากจะกลับไปเจอหน้าพี่สิงห์จะแย่อยู่แล้ว
เมื่อรถจอดสนิท ฉันวิ่งเข้าไปในตัวบ้านทันที เจอกับป้าแม่บ้าน
“อาสิงห์ ละคะ อาสิงห์อยู่ห้องไหน?”
“เขากลับไปสักพักใหญ่ๆ แล้วค่ะคุณหนู”
อือ..........ฉันหงุดหงิดแล้วเดินขึ้นห้องไป ไม่คิดจะรอกันบ้างเลยหรือไง....
- ผู้เขียน
