เรื่องบังเอิญ
1100 คำ
วันนี้ปณิชาเลิกงานในเวลาสองทุ่ม หญิงสาวขับรถกลับมายังคอนโดมิเนียมโดยที่ยังไม่ได้ทานอาหารและคิดว่าจะเอาอาหารกล่องแช่แข็งที่ซื้อมาตุนทานเป็นมื้อค่ำ
“อ้าว เหมยคุณพักที่นี่เหรอ”
เสียงทักทายทำให้คนที่กำลังจะเดินเข้าไปในตัวอาคารต้องหยุกชะงักแล้วหันกลับมามองว่าใครกันนะทักทายเธอเพราะตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่เธอก็ยังไม่รู้จักเพื่อนร่วมคอนโดเลยสักคน
“สวัสดีค่ะหมอตุลย์คุณก็พักที่นี่เหรอคะ”
“ครับ ผมพักที่นี่แต่ผมไม่เคยเจอคุณมาก่อน บังเอิญจังเลยนะครับที่เราพักที่เดียวกัน”
“เหมยเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ค่ะ คุณพักอยู่ชั้นไหนคะ เหมยอยู่ชั้น 4 ค่ะ”
“ผมอยู่ชั้น 6 ครับ คุณเพิ่งเลิกงานเหรอครับ”
“ค่ะ คุณหมอล่ะคะ วันนี้ออกตรวจที่ไหน”
“ช่วงเย็นถึงสองทุ่มผมเปิดคลินิกครับ เหมยเพิ่งเลิกงานมาใช่ไหม กินข้าวเย็นมาหรือยังครับ”
“ยังเลยค่ะ เหมยกะว่าจะเวปอาหารกล่องกินค่ะ” ปณิชาตอบไปตามความจริงเพราะถ้าบอกเขาว่าทานอาหารมาแล้วมันก็ดูจะไม่จริงเท่าไหร่เพราะถ้าเลิกงานและทานข้าวก่อนกลับมาที่นี่เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงคงไม่น่าทัน
“ผมก็ยังไม่ได้กินเลยเราไปหาอะไรกินกันดีไหม แถวนี้มีร้านอร่อยเยอะเลย เดี๋ยวผมจะพาไป”
“ไม่เป็นไรค่ะเหมยว่าหมอกลับมาเหนื่อยๆ น่าจะอยากพักนะคะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ยิ่งทำงานเหนื่อยก็ต้องยิ่งกินให้มากครับ ถือว่าผมเลี้ยงต้อนรับสมาชิกใหม่ของคอนโดก็แล้วกันนะครับ อีกอย่างผมก็ไม่ค่อยอยากกินข้าวคนเดียวเท่าไหร่”
“แล้วปกติหมอตุลย์กินข้าวกับใครเหรอคะ”
“ส่วนใหญ่ก็จะกินข้าวที่คลินิกครับ แต่วันนี้คนไข้เยอะมากก็เลยไม่ได้กิน เหมยล่ะปกติกินที่ไหน”
“แต่ก่อนเหมยจะกินที่โรงอาหารของโรงพยาบาลค่ะ แต่พอย้ายมาอยู่ที่นี่ก็จะซื้อข้าวกล่องขึ้นไปกินบนห้องหรือบางครั้งก็จะเวปอาหารแช่แข็งเอาค่ะ”
“อาหารพวกนั้นกินบ่อยๆ มันก็ไม่ดีนะครับ ผมว่าวันนี้ไปหาอะไรกินกันดีกว่า เหมยจะได้รู้จักร้านแถวนี้ด้วยวันนี้ผมเป็นเจ้ามือเอง”
“ก็ได้ค่ะ”
เพราะได้ร่วมงานกันมาสองอาทิตย์แล้วปณิชาก็เลยยอมจะไปทานข้าวกับเขาทั้งที่ปกติแล้วเธอเป็นคนไม่ค่อยจะออกไปไหนกับผู้ชายโดยเฉพาะผู้ชายที่เป็นหมอ
“จอดรถไว้ตรงนี้แหละครับเดี๋ยวเราเดินลัดออกไปทางด้านหลังก็จะถึงร้านที่ผมบอก”
“ค่ะ” ปณิชาล็อกรถจากนั้นก็เดินคู่ไปกับหมอตุลธร
ทางที่เขาพาไปเป็นทางเล็กๆ แต่ก็มีไฟส่องสว่างทั่วบริเวณ ใช้เวลาเดินไม่นานก็ถึงร้านอาหารเล็กๆ ที่อยู่ในตึกแถวสองคูหา เวลาสองทุ่มแบบนี้ลูกค้าเกือบติดลูกค้าเต็มเกือบทุกโต๊ะแต่ยังโชคดีว่าทั้งมีคนมีลูกค้ากลุ่มหนึ่งลุกขึ้นทั้งสองจึงรีบเดินมารอขณะที่พนักงานกำลังทำความสะอาด
“รอสักครู่นะคะคุณหมอ” น้องพนักงานบอกขณะที่มือก็เช็ดทำความสะอาดโต๊ะไปด้วย
“หมอมากินข้าวที่นี่บ่อยเหรอคะ” ปณิชาเห็นว่าเขาสนิทกับพนักงานที่นี่ก็อดจะถามไม่ได้
“ก็บ่อยพอสมควรครับ”
ตุลธรตอบขณะที่เลื่อนเก้าอี้มาให้กับปณิชาเมื่อตอนนี้พนักงานทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“มีเมนูอะไรแนะนำบ้างคะ” เมื่อเขาบอกว่ามาทานเป็นจำปณิชาเลยขอคำแนะนำจากเขา
“ร้านนี้อาหารอร่อยทุกอย่างครับ ที่ผมชอบกินก็จะเป็นพะแนงไก่ กะเพราหมูกรอบ คะน้าหมูกรอบอะไรประเภทนี้ครับ เหมยลองดูเมนูก่อนก็ได้”
ตุลธรหยิบกระดาษA4ที่เคลือบพลาสติกพิมพ์รายการอาหารส่งให้กับปณิชา
เธอรับมาดูรายการอาหารไม่นานก็ตัดสินใจได้ว่าจะทานอะไรเป็นมื้อค่ำ
“เหมยว่าผัดผงกะหรี่ทะเลก็น่าสนใจดีนะคะ แล้วหมอล่ะคะ”
“ผมอยากให้คุณลองพะแนงไก่ แล้วก็สั่งต้มยำกับผัดอีกอย่างดีไหม”
“เรามาแค่สองคนจะกินหมดเหรอคะ”
“หมดครับ วันนี้ทั้งวันผมกินข้าวไปนิดเดียวเองรับรองได้เลยว่าอาหารที่สั่งมาผมกินไม่เหลือแน่ๆ”
“งั้นก็ตามใจหมอเถอะค่ะ”
“เหมยกินเผ็ดได้ไหม”
“พอได้ค่ะ”
“งั้นเอาไม่ค่อยเผ็ดมาแล้วกันนะครับ ผมเองก็กินเผ็ดไม่ค่อยได้เหมือนกันแต่จะกินจืดๆ เลยก็ไม่อร่อย”
เมื่อตกลงกันได้แล้วตุลธรก็เรียกพนักงานมารับออเดอร์แล้วก็สั่งน้ำอัดลมสำหรับตัวเองก่อนจะหันมาถามปณิชา
“เหมยเอาน้ำอะไรดีครับ”
“ขอน้ำเปล่าดีกว่าค่ะ”
“คุณนี่รักสุขภาพเหมือนกันนะครับ”
“ไม่ได้รักสุขภาพอะไรหรอกคะหมอ แต่ก่อนเหมยก็ชอบกินเป๊ปซี่มากๆ แต่ที่ต้องเปลี่ยนมากินน้ำเปล่าเพราะเป็นโรคกระเพาะค่ะ”
“ปกติแล้วผมก็ไม่ค่อยกินน้ำอัดลมหรอกครับแต่วันนี้มันเหนื่อยจริงๆ ก็เลยต้องแหกกฎตัวเองหนึ่งวัน”
“ถือว่าเป็นการให้รางวัลตัวเองก็ได้นะคะ”
“ผมก็คิดแบบนั้นครับ แต่งไม่กล้าให้รางวัลตัวเองบ่อยๆ เพราะเราก็รู้กันอยู่ว่าน้ำหวานอัดแก๊สพวกนี้มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย แต่เวลากินข้าวจะให้เรากินนมมันก็ดูไม่เข้าท่าเท่าไหร่”
“แต่เวลากินน้ำพวกนี้หมอก็ต้องระวังตัวด้วยนะคะเดี๋ยวจะมีคนเห็น”
“ทำไมล่ะครับ”
“ก็หมอบอกคนไข้ของหมอว่าน้ำอัดลมไม่ดีต่อสุขภาพแล้วถ้าเด็กมาเห็นหมอกินน้ำอัดลมพวกเขาก็คงจะไม่เชื่อหมออีกต่อไป”
“จริงสิ ผมลืมคิดข้อนี้ไปเลยนะ ขอบคุณนะที่ช่วยเตือนครั้งหน้าผมจะได้ระวังตัวมากขึ้น แต่วันนี้คงไม่เป็นไรหรอกเพราะตอนนี้ในร้านไม่มีเด็กอยู่สักคน” ตุลธรมองไปรอบๆ ร้านซึ่งนับว่าโชคดีที่ตอนนี้ทั้งร้านมีแต่ลูกค้าผู้ใหญ่ทุกโต๊ะ
- ผู้เขียน
