ตอนที่ 43 คิดถึง

1903 คำ

~สามวันผ่านไป~ @คอนโดซัน “เห้อออออ!!” “เห้ออออออออ!!” “เห้ออออ/เห้ออออออ!!” “สัส....อะไรของพวกมึงสองตัวว่ะ มานั่งถอนหายใจที่ห้องกูอยู่ได้!” เสียงไอ้ซันพูดขึ้นหลังจากที่ผมกับไอ้ไปป์ต่างพากันนั่งถอนหายใจสลับกันไปมา จนมันเริ่มทนไม่ไหว “กูไม่อยากให้มีนไปอยู่เชียงใหม่!” ไอ้ไปป์พูดขึ้นก่อนคนแรก ทุกคนคงพอจะทราบเรื่องของไอ้นี่มันมาบ้างแล้ว ก็อย่างว่าแหละเนอะทำเลวกับเค้าไว้เยอะ (ติดตามเรื่องของไปป์ได้ที่ Forbidden love รักร้ายนายคนเลว) “กูคิดถึงแสนดี....คิดถึง คิดถึง คิดถึง เว้ย!!” ส่วนผมก็พูดไปตามความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ นี่แค่สามวันเองนะครับผมยังเป็นถึงขนาดนี้ แล้วอีกตั้งเกือบเดือนกว่าน้องมันจะได้กลับมา ผมจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว “กูว่าแทนที่มึงจะมานั่งถอนหายใจ.....มึงควรมาช่วยกูแก้รายงานให้เสร็จแล้วรีบไปใช้เวลาอยู่กับมีนดีกว่ามั้ยไอ้ไปป์...อาจารย์ให้เวลาถึงพรุ่งนี้นะเว้ย” “....ส่วนมึ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม