"ดะ เดี๋ยว นี่นาย"
มือบางยกขึ้นมาดันอกแกร่งทันทีที่ได้ยินแบบนั้น แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามจะดันไว้แค่ไหน แต่เธอก็ได้กลิ่นหอมจากเรือนกายของเขาอยู่ดี
"คุณตัวสั่น กลัวผมงั้นเหรอลี"
คนที่ถาม กวาดมองไปทั่วใบหน้างดงาม ไม่เฉพาะตัวเธอหรอกที่สั่น แต่ทั้งแววตา ริมฝีปาก เธอเผลอแสดงออกมันอย่างชัดเจน
"ไม่ต้องกลัวหรอกที่รัก ผมถนอมคุณด้วยชีวิตของผมอยู่แล้ว"
"แต่ฉันจะนอนแล้วนะ นายมาทำแบบนี้แล้วคิดว่าฉันจะนอนได้ไหมล่ะ"
หัวใจดวงน้อยเต้นแรงแทบบ้า เมื่อยามที่ใบหน้าคมคายโน้มลงมา ก่อนจะซุกไซ้ปลายจมูกที่ซอกคอของเธอ
"อื้ออ.. อ๊า.."
จากที่พยายามจะกลั้นเสียงร้องเอาไว้ แต่เธอก็ต้านทานสัมผัสของเขาไม่ไหว บูรพาใช้ต้นขาแกร่ง แทรกเข้ามาที่กลางกาย ฝ่ามือหนาดันต้นขาข้างหนึ่งของเธอให้แยกห่าง กระโปรงชุดนอนถูกดันเลิกร่นสูงอีกครั้ง จนส่วนล่างที่ไม่มีสิ่งใดปกปิดในยามนี้ เสียดสีกับหัวเข็มขัดเย็นเฉียบที่แนบชิดลงมา
ริมฝีป
