พอส่งฟ้ามุกดาและทีมงานกลับกันหมดแล้ว ทัพแยกย้ายกับเพื่อนแล้วจึงไปอาบน้ำเตรียมไปนั่งสมาธิ ไพลินจัดการในครัวต่อแล้วก็ตามเข้ามาในห้องนอน พอเห็นว่าเขาถือหมอนกับผ้าห่มติดมือไปด้วยเธอก็เลิกคิ้วขึ้น
“ทำไมพี่ต้องหอบหมอนกับผ้าห่มไปด้วยล่ะ”
“ก่อนเปิดตำหนักพี่ต้องถือศีล นับแต่วันนี้พี่จะต้องนอนในห้องพระ”
“ถ้าอย่างนั้นไพลินย้ายกลับไปนอนห้องไพลินก็ได้”
ทัพนิ่งงันไปสักพักแล้วเขาก็มองหน้าเธอด้วยสีหน้าจริงจัง…
“วันนี้ไพลินเป็นอะไร”
หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้น
“ทำไมถึงไม่พอใจเรื่องที่พี่ต้องถือศีล ทั้งที่พี่อธิบายแล้ว”
"ไพลินไม่ได้ไม่พอใจ แต่แค่คิดว่าพี่ต้องนอนคนเดียวช่วงที่ถือศีลเลยจะไม่แย่งห้องนอนพี่"
“ก่อนเปิดตำหนักพี่จะนั่งสมาธิในห้องพระยาว ๆ ไม่กลับห้อง แต่ก็แค่หนึ่งวันเท่านั้น ไพลินไม่ต้องย้ายไปย้ายมาหรอก”
คำตอบของเขาทำให้ไพลินยิ้มหวาน เรื่องที่หงุดหงิดใจวันนี้เธอโยนทิ้งได้หมดเลยเพียงเพราะทัพพูดให้
