“นี่ครับ ภาพของผู้หญิงที่อยู่กับนายไพรัลย์ที่หน้าผาริมทะเล”
ดวงตาของก้องภพวาวโรจน์ ขณะรับภาพถ่ายใบนั้นมาดู ผลจากการที่เขาสั่งการให้ลูกน้องไปตามติดนายไพรัลย์อยู่พักหนึ่ง เขายังไม่ได้อะไรกลับมาเลย หมอนั่นระวังตัวตลอดเวลา กระทั่งวันนี้เอง ที่เขาได้รับรายงานจากลูกน้อง หมอนั่นอยู่กับหญิงสาวผู้หนึ่ง ซึ่งไม่ใช่แก้วกัลยา
“ดีมาก” เขามอบรางวัลแก่ลูกน้องด้วยคำชม ก่อนก้มหน้าลงมองภาพถ่ายในมือ เขาอุทานแผ่วเบาด้วยความตกใจเมื่อได้เห็นผู้หญิงคนนั้นเต็มตา
“นี่มันยัยนักฆ่าคนนั้นนี่” นั่นเพราะเขายังจำเธอได้ดีไม่มีวันลืม เขากำหมัดแน่น ทุบลงบนโต๊ะดังปัง สายตาอัดแน่นไปด้วยความแค้น “ไอ้เหยี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ คงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาแน่ และถ้ามันเป็นคนส่งมือปืนมาตามเก็บฉันอยู่ละก็ ผู้หญิงคนนี้ก็ยังน่าสงสัยอยู่”
“แต่เธอเป็นแค่เจ้าของร้านกาแฟในตลาดบ้านกลางเองนะครับ”
“เปิดร้านบังหน้าล่ะสิ” ก้องภพจ้องใบหน้าขอ
