“ป้องกันตัวไง” เขาอธิบายด้วยน้ำเสียงปกติ ไร้ความหวาดกลัวใดๆ “คุณไม่รู้เหรอว่าที่ผมเข้าไป ผมฆ่าใครตาย ถ้าคนที่บ้านนั้นรู้ว่าผมออกมาแล้ว พวกเขาคงจะเตรียมมือปืนไว้รอต้อนรับผมแน่ พวกเขาไม่เก็บผมไว้หรอก สำหรับพวกเขาแล้ว ผมควรจะตายไปตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อน”
ได้ฟัง หญิงสาวถึงกับนิ่งงัน เธอทั้งตกใจและหวาดกลัวระคนกัน เธอไม่คิดฝันเลยว่า วันหนึ่ง เธอจะได้เข้ามารับฟังเรื่องพวกนี้
“คุณน่ะ อยู่ห่างๆ ผมไว้ก็ดีนะ เดี๋ยวโดนลูกหลงขึ้นมา ผมไม่รับผิดชอบนะ”
“แล้วมีใครรู้เรื่องที่คุณถูกปล่อยตัวรึยังคะ”
“นอกจากคุณ ก็คงมีพ่อของคุณอีกคน”
ซึ่งเขาตายไปแล้ว เธอยกมือขึ้นลูบหน้าอก พยายามหายใจให้เป็นปกติ
“ที่แท้ คนที่จะฆ่าคุณคือโจทย์เก่าของคุณนี่เอง” เธอรู้แล้วว่าทำไมบิดาของเธอจึงให้เธอมารับเขา เพราะอย่างนี้นี่เอง “แล้วคุณจะทำอย่างไรต่อไปคะ อยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ แบบนี้ ก็คงไม่มีความสุขหรอก”
“ใครบอกว่าผมจะอยู่แบบหลบๆ ซ่
