“คุณเหยี่ยวคะ”
เขาหายไปแล้ว เธอควรจะรู้ดีแก่ใจว่าเขาต้องไปแน่ๆ เขาไม่มีวันนั่งเฉยเหมือนทองไม่รู้ร้อนได้หรอก คู่หมั้นของเขากำลังจะแต่งงาน...เสียงสวดมนต์ดังขึ้นในใจของเธอ ถ้าเพียงแต่ตัวเขาที่หายไปคงไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าปืนของเขาหายไปด้วยนี่สิ
“เรื่องใหญ่แล้ว” เธอได้ยินเสียงเครื่องยนต์รถกระบะดังกระหึ่ม เธอวิ่งเร็วจี๋ออกจากประตูบ้าน ก็ทันได้เห็นบั้นท้ายรถของเธอแล่นหายไปในฝุ่นสีแดงของถนนลูกรัง คราวนี้ เธอคงไม่อาจมองโลกในแง่ดีอีกต่อไปแล้ว เขาไม่มีวันออกไปซื้อน้ำจิ้มมาให้เธอแน่ๆ แต่เขากำลังจะไปที่โบสถ์
ฟ้าอำไพพยายามสงับสติอารมณ์ เดินไปหยิบโทรศัพท์กดเบอร์ของมัสยา
“เขาไปแล้ว”
เธอมือไม้สั่นไปหมด
“เขามีปืนด้วย”
สิบนาทีต่อมา มัสยาก็ควบมอเตอร์ไซค์มาถึงหน้าบ้าน ฟ้าอำไพขอเป็นคนขี่เองเพื่อทำเวลา อย่างน้อย เธอรู้เส้นทางลัดที่จะนำไปสู่โบสถ์หลังนั้น
“ต้องรีบไปหยุดเขาไว้”
เธอควรจะจับเขาขังไว้ในห้องตั้งแ
