“พวกคุณไม่ต้องย้ายออกจากตลาดหรอกนะ”
คนฟังถึงกับหน้าตื่น และแปลกใจ
“ทำไมล่ะ ก็ในเมื่ออยากจะทำห้างนี่ ถ้าพวกฉันไม่ย้ายไป แล้วพวกคุณจะทำห้างยังไงมิทราบ”
“บอกว่าไม่ต้องย้ายก็ไม่ต้องย้าย”
เขาคนนี้อธิบายไม่เป็น และไม่เคยคิดจะฝึกทำมันด้วย เธอฟังแล้วแทนที่จะดีใจ แต่กลับรู้สึกเคือง เขาพูดเสียงแข็ง ทำเหมือนกับโกรธใคร
“ว่าที่คุณนายของคุณคงยอมหรอกนะ คุณไพรัลย์ มันไม่มีเหตุผลเลย แทนที่จะอยู่ที่นี่ โดยไม่รู้ว่าวันไหนที่เขาจะมาไล่ สู้ไปหาที่ใหม่จะดีกว่า สำหรับคนทำมาหากิน อยู่ที่ไหนก็ไม่อดตายหรอก”
“คุณคิดจริงๆ รึว่าผมจะทำลายสิ่งที่คุณพ่อของผมรัก”
ฟ้าอำไพถึงกับชะงัก เธอเงยหน้ามองเขา ขณะที่เขาหันกลับมามองเธอเช่นเดียวกัน สายตาคมกริบแฝงความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ชัดเจน แต่เธอไม่รู้จักมัน
“ฉันไม่เข้าใจ”
“ตอนที่คุณพ่อของผมมาอยู่เมืองไทยใหม่ๆ เขาก็ค้าขายในตลาดนี้ แล้วก็สร้างเนื้อสร้างตัวได้ และก็ได้พบกับแม
