“ฉันไม่จำเป็นต้องอยาก เพราะมีแต่คนรวยๆ เข้ามาให้เลือก แต่แม่ค้าอย่างเธอ คงหวังยากสักหน่อยนะ” พูดพลางยิ้มเยาะตามถนัด “ฉันกับเธอ มันคนละชั้นกัน”
“แต่นามสกุลเดียวกัน ฉันชั้นต่ำ แสดงว่าเธอก็...”
“ก็แค่วันนี้เท่านั้น พรุ่งนี้ถ้าเธอยังใช้นามสกุลพิมุกมนตรีอยู่ล่ะก็ เธอและเพื่อนยาจกของเธอจะไม่มีที่ซุกหัวนอน”
ฟ้าอำไพนิ่งไปอึดใจหนึ่ง เธอไม่ได้หวาดกลัวต่อคำขู่ของคุณหนูไฮโซเลยแม้แต่น้อย แต่เธอกำลังใช้ความคิดไตร่ตรองบางเรื่อง อันเนื่องมาจากคำพูดก้าวร้าวสุดหยาบคายของแก้วกัลยา ญาติพี่น้องทางฝ่ายบิดาไม่เคยยอมรับเธอเลย พวกเขาคิดว่าเธอไม่ใช่ลูกของพ่อเสมอมา
“ถ้าคุณปู่คุณย่าเห็นด้วย ฉันจะทำให้”
“ดี พูดกันง่ายๆ แบบนี้ก็ดี แล้วก็เลิกเรียกคุณปูคุณย่าได้แล้วนะ ท่านไม่ได้ยอมรับเธอ” เจ้าหล่อนพูดพลาง มองไปรอบๆ ตลาด “อีกไม่นานที่นี่จะถูกรื้อถอน เธอควรจะรีบมองหาที่ทำกินที่ใหม่ได้แล้วนะ จะได้ไม่ฉุกละหุก”
“ขอบใจที
