ด้านหน้ามีสามเณรน้อยกำลังกวาดลานวัด เมื่อเห็นซุนเหยาเดินเข้ามา ก็รีบวางไม้กวาดแล้วเข้ามาหาเธอทันที
“เชิญสีกาทางด้านนี้” ซุนเหยาขมวดคิ้วมองอย่างมึนงง แต่เธอก็เลือกที่จะเดินตามสามเณรน้อยที่กำลังนำทางเธอไป
“ท่านเจ้าอาวาสแจ้งว่า เมื่อท่านมาถึงแล้ว ต้องการสิ่งใด ให้อธิษฐานต่อหน้าพระด้านใน”
ซุนเหยานางขอบคุณสามเณรน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งต่อหน้าพระองค์ใหญ่ นางยกมือขึ้นพนม พร้อมตั้งจิตอธิษฐาน
‘หากสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเรื่องจริง ขอเพียงแค่ได้กลับไปอยู่กับบุตรชายทั้งสองและซูเซวียนเท่านั้นพอ’
เสียงของซูเซวียนดังอีกครั้งในหูของเธอ ซุนเหยาน้ำตาไหลพราก เพราะเธอรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของเขา
‘เหยาเหยา ข้ากับลูกต้องการเจ้า ตื่นขึ้นมาได้หรือไม่’
เธอต้องการเขากับลูกเช่นกัน แต่เธอจะกลับไปได้อย่างไร ได้แต่ปล่อยให้เป็นเรื่องของโชคชะตาเท่านั้น
ซุนเหยาเธอลืมตาขึ้นจ้องมองพระตรงหน้าอย่างแน่วแน่ มีเพียง
