เดือนที่สามขบวนเดินทางทั้งหมดก็กลับมาถึงชายแดนเหนือ ชาวบ้านเริ่มกลับเข้าเรือนของตนแล้ว ส่วนที่เสียหายจากสงครามก็ได้รับการฟื้นฟูจากทางการ
เด็กแฝดที่ใกล้จะครบขวบปี นิสัยของทั้งคู่ก็แยกกันออกได้อย่างชัดเจน เลี่ยงหวงมีนิสัยใจคอเช่นเดียวกับบิดาราวกับถอดกันออกมาเสียอย่างนั้น
ท่าทางการมอง แม้แต่การขมวดคิ้วเหมือนราวกับคนเดียวกัน สร้างเสียงหัวเราะให้กับหลีซื่อ เมื่อสองพ่อลูกนั่งคู่กันแล้วมองเลี่ยงหรงเล่นกับมารดา แววตาของทั้งคู่เหมือนกันไม่มีผิด
“อาเหยาเจ้าดู” หลีซื่อเรียกลูกสะใภ้ ให้ดูซูเซวียนกับเลี่ยงหวงที่จ้องมองมาทางนาง
“สวรรค์เหมือนกันยิ่งนัก” ซุนเหยาอุทานออกมาอย่างตกใจ บุตรของนางที่ตั้งท้องมานานหลายเดือนจะมีส่วนใดที่เหมือนกับนางบ้างไม่ได้เลย
ส่วนเลี่ยงหวงนั้นถึงจะมีใบหน้าคล้ายบิดา แต่เขาก็ยังชอบเล่นสนุกเช่นเดียวกับมารดาอย่างซุนเหยา เสียงหัวเราะของสองแม่ลูกยามที่อยู่ด้วยกันทำให้ทุกคนสุขใจไ
