แต่ถึงอย่างไร ตอนนี้เธอมีความสุขในสิ่งที่เป็นอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องจมดิ่งกับความเศร้าในอดีต เธอเป็นผู้ใหญ่พอที่จะทำอะไรก็ได้โดยที่ไม่ต้องรู้สึกผิดกับสิ่งใด
เธอเลือกคนที่เข้ามาในชีวิตของเธอไม่ได้ แต่เธอเลือกวางเขาไว้ตรงไหนของหัวใจได้ และภีรภาคย์นั้นเธอตัดเขาออกจากหัวใจไปนานแล้ว ส่วนคริสเตียนโน่ เธอไม่ได้รักเขาอย่างคนรักก็จริง แต่เขาแสนดีจนเธอไม่อยากให้เขารออีกต่อไป หลังจากกลับจากเจรจาธุรกิจเขาและเธอตัดสินใจจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
รถลีมูซีนจากสนามบินแล่นมาจอดที่หน้าโรงแรม และเมื่อประตูรถเปิดออก คนทั้งหมดก็ทยอยลงมากระทั่งเจ้าสีนิลก็มีโบติดที่คอราวกับเป็นคุณชายคนหนึ่งของครอบครัวคริสเตียนโน่
“แม่ขา พี่สีนิลเข้าได้ไหม” นับดาวจับสายจูงแล้วชี้ไปที่ป้ายหน้าโรงแรมที่มีเครื่องหมายว่า No dog
เหมือนดาวเห็นเช่นเดียวกัน จึงกระซิบบอกกับคริสเตียนโน่
“คุณพักที่นี่ก็ได้นะคะ เดี๋ยวฉันกับนับดาวไปพักที่
