“รับไว้ นับดาวจะคือลูกสาวของผมตลอดไป และเมื่อเธอโตขึ้น ผมอยากส่งเธอเรียนที่ต่างประเทศ” เขายื่นบัตรเครดิตเฟิร์สรอยัลมาสเตอร์การ์ดให้กับเธอ แต่เมื่อเธอปฏิเสธก็มีมือของเลโอน่ามากุมไว้
“รับไว้เถอะนะคะ ฉันรู้ว่าเขาไม่สบายใจแน่หากพวกเรามีความสุขแล้วคุณต้องลำบาก หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ว่าที่สามีของฉันต้องเอาแต่คิดถึงคุณกับลูกนะ ฉันขี้หึงมากค่ะ” ถ้อยคำล้อเล่นของเลโอน่าเรียกเสียงหัวเราะให้กับคนทั้งหมด แล้วเธอก็เดินไปส่งเขาและเธอที่หน้าบ้าน
เธอกอดลาเขาครั้งสุดท้าย ก่อนจะเข้ามาในบ้าน ที่มีคนที่เธอไม่อยากต้อนรับยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าประตู
“กอดกับผู้ชายอื่นไม่เกรงใจสามีเลยหรือไง”
“ใครสามี” เธอเดินผ่านเขาไปหาลูก ก่อนจะเห็นว่าลูกตื่นแล้ว
“ก็ผมยังไงล่ะ”
“ฝันไปหรือเปล่า คุณไม่ใช่สามีฉันสักหน่อย” เธอไม่สนใจและหันไปอุ้มลูกขึ้นไปแปรงฟันล้างหน้าเตรียมตัวไปหาอะไรกิน
“มามี้ บ้านใครเหยอคะ” เด็กน้อยที่หลับต
