เหมือนดาวมองใบหน้าลูกสาวกับผู้ชายที่เคยร้ายกับเธอที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยด้วยความหมั่นไส้
เมื่อทานข้าวอิ่มแล้ว เธอก็เห็นเขานั่งทานของตัวเองบ้างแล้วปล่อยให้ลูกของเธอนอนเล่นบนโซฟา ความเงียบเข้าปกคลุมอย่างน่าอึดอัดอีกครั้ง เธอไม่อยากให้เขามาอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้เลย เธอรู้สึกว่าไม่เป็นตัวเอง เธอเคยมีความสุขมากกว่านี้หลายเท่าตอนที่ไม่มีเขา
เมื่อเขาอิ่มแล้วเธอจึงเก็บจานแล้วเดินเข้าไปในครัว ตั้งใจหนีหน้าเขา แต่ชายหนุ่มก็เดินตามเธอเข้ามาอีก
“ผมช่วยล้างนะ”
“ไม่จำเป็นค่ะ ฉันทำเองได้” เธอปฏิเสธอย่างไร้เยื้อใย กำแพงสูงที่เธอสร้างขึ้นมันจะเป็นเกาะที่คอยคุ้มครองตัวเธอให้อยู่รอดจากคนที่ไม่มีหัวใจอย่างเขา
หากเขาจะเข้ามาหาเธอเพื่อต้องการเพียงแค่ลูกล่ะก็ เธอไม่มีวันยอมให้เขาทำสำเร็จ อย่างไรสิทธิ์การเลี้ยงลูกก็ต้องอยู่กับเธออยู่ดี
การเป็นเมียที่ไม่มีสถานะนั้นมันเจ็บปวดแค่ไหน เขาจินตนาการไม่ออกหรอก
