บทที่ 27 ง้อจนท้อ 1/2

1081 คำ

ชายหนุ่มต้องทนนอนปวดหลังบนโซฟา โดยมีหมาสีนิลที่มันนอนอย่างสบายใจมาก จนเขาอยากดีดไข่มันสักที “แกนอนสบายไปแล้วนะ” เมื่อบ่นมัน มันก็บ่นกลับราวกับรู้เรื่องทุกอย่าง เจ้านี่มันน่าอิจฉาที่มีเวลาอยู่กับลูกและเมียของเขาทุกช่วงเวลา ตั้งแต่เธอท้องยันคลอดนับดาว แล้วก็อยู่เป็นเพื่อนนับดาวตลอดไม่ห่างไปไหน ดีเท่าที่มันไม่กัดเขาจนได้เลือดเหมือนอย่างตอนนั้น กว่าแผลจะหายใช้เวลาอยู่นานเชียว “แกโชคดีจังนะ ที่เมียฉันเอ็นดู ดูฉันนี่สิต้องมาทนนอนปวดหลัง” เขาอิจฉากระทั่งหมาแล้วตอนนี้ แต่ต่อให้ยากลำบากกว่านี้อีกร้อยเท่าพันเท่า หากได้เมียกับลูกคืนมาเขาก็ยินดีที่จะทน เขานอนเอามือก่ายหน้าผาก ในวันที่มีลูกและเมียอยู่พร้อมหน้า เมื่อมีนับดาวตัวน้อยแล้ว ก็อยากมีเอื้อมดาวอีกสักคน ตามด้วยอาทิตย์ ที่เป็นผู้ชายสุดท้องอีกคน แค่ได้คิดเขาก็อมยิ้มอย่างมีความสุขแล้ว คืนนี้ได้นอนใกล้ลูกและเมียคืนแรก แต่ไม่รู้ว่าทำไมใจมัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม