บทที่ 27 ง้อจนท้อ 2/2

1061 คำ

หลังจากมื้ออาหาร เขาก็พาเธอและลูกไปที่สวนสนุก พาลูกเล่นจนเหนื่อย ส่วนเธอมีหน้าที่ให้กำลังใจอยู่ห่าง ๆ เพราะไม่อยากรู้สึกว่า เขาคือครอบครัว เธอพยายามทำอะไรเองโดยไม่พึ่งเขา เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยตัวเอง เพราะเมื่อก่อนก็ไม่เคยมีเขาในชีวิตเช่นกัน ร่างเล็กนั่งมองภาพพ่อกับลูก ชวนกันเล่นโน้นทีนี้ที แต่เมื่อเขาชวนเธอ ก็เอาแต่ปฏิเสธ ยิ่งอากาศร้อน ๆ เธอก็ยิ่งอยากกลับเร็ว ๆ แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความสุขของลูกแล้ว เธอตัดใจไม่ลงจริง ๆ ตอนอยู่ด้วยกันที่โมนาโก นับดาวยังไม่ยิ้มเก่งเท่านี้เลย เธออยากถามเขานักว่าหลอกล่อลูกด้วยอะไร ทำไมจึงทำให้ลูกยิ้มได้ทั้งวัน ขนาดนอนฮัมเพลงอย่างมีความสุข เธอยังทำไม่ได้ เมื่อทั้งสองเล่นจนเหนื่อย ก็ได้เวลาอาหารกลางวัน ทั้งคู่จึงเดินมาชวนแม่ไปทานอาหารด้วยกัน “แม่ขาหิว หิวมากเลยค่ะ” เด็กน้อยเอามือลูบท้องแล้วก็วิ่งเข้าไปโอบกอดมารดา “นึกว่านับดาวของแม่จะเล่นเพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม