“แน่ใจนะครับ” คริสเตียนโน่ถามย้ำอีกครั้ง หากเธอจากไปคราวนี้ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้กลับมาประเทศไทยอีก แม้ใจลึก ๆ จะร้าวรานเล็กน้อยที่เธอมีคนอื่นมาก่อน แต่เมื่อเธอและเขาคนนั้นเลิกกันแล้ว คนที่คิดเกินเลยกับเหมือนดาวเช่นคริสเตียนโน่ก็ย่อมมีสิทธิ์สานต่อความสัมพันธ์
“แน่ใจค่ะ ฉันไม่เคยแน่ใจอะไรมากกว่านี้มาก่อน ปล่อยให้ผีเน่ากับโลงผุได้เสพสมกันให้พอ ฉันขอออกมาจากวงจรชีวิตอันเน่าแฟะพวกนั้นเถอะ” เธอพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาข้างแก้มอย่างห้ามไม่ได้
เมื่อเขาไม่รู้จักพอ เธอก็ควรจะพอสักที
“เหมือนดาว...เหมือนดาว...อย่าทิ้งผมไป” เสียงร้องไห้คร่ำครวญของชายหนุ่มดังขึ้นใกล้หูของเธอเรื่อย ๆ เธอเลือกเอาฮูดขึ้นมาคลุมปิดศีรษะแทน เพื่อที่เขาจะได้ไม่เห็นเธอ
ความเจ็บปวดของเขาไม่เท่าที่เธอแบกรับมาตลอดหรอกนะ เธอให้ใจเขาไปเต็มร้อยเพื่อให้เขาไปขยี้เหยียบมันให้จมดิน
เขาคิดว่าคนอย่างเธอไม่มีที่ไป ถึงได้ทำอย่
