เขามองกัดริมฝีปากแน่น ใจนึกอยากจะดึงมาจูบด้วยความคิดถึง แต่ทว่าก็ต้องสะกดกลั้นอารมณ์ไว้ จนเขาถามเธอด้วยคำถามที่อยากถามมาตลอด
“ทำไมถึงไม่รับเงินของฉัน เงินฉันมันน่ารังเกียจมากนักเหรอ”
“เปล่าค่ะ ฉันคิดว่าทำงานก็ควรจะได้เงิน แต่เรื่องของคุณฉันไม่ได้ทำอะไรเลย”
“เธอคิดจะเอาตัวไปนอนกับผู้ชายได้ทั่วไปหรือไง ไม่ร่านไปหน่อยเหรอ” ไม่รู้ว่าคำว่าร่านควรใช้กับเขาหรือเธอดี แต่เขาก็เลือกจะกดเธอไว้ให้ติดดินไม่ยอมให้มีอิทธิพลเหนือเขาอีกเด็ดขาด
“นอกจากคุณฉันไม่เคยนอนกับใคร” เธอก้มหน้าตอบ เพราะไม่อยากมองหน้าเขากลัวว่ากำแพงน้ำตาของเธอจะพังทลายเสียก่อน
“โกหก แล้วทำไมไม่รับเงินเหมือนผู้หญิงคนอื่น”
“ฉันก็คือฉัน ไม่คิดจะเหมือนใคร แต่หากคุณคิดว่าฉันง่าย ฉันยอมรับ เพราะเงื่อนไขที่อยากทำงานในโรงแรมของคุณกับเงินเดือนหมื่นแปดแน่นอนมันไม่คุ้ม แต่ฉันก็เลือกทำ เพราะมันไร้หนทาง” เธอพูดออกมาเรื่อย ๆ และเลือกที่จ
