Talk มิลินท
“กรี๊ด!!” ฉันส่งเสียงกรี๊ดออกมาดังลั่นเมื่อรถเกือบชนท้ายคันอื่นเข้า เพราะไม่ชินที่ต้องมาขับรถทางซ้ายอีกอย่างตอนอยู่ไทยก็แทบไม่ได้ขับรถเองเลย
กว่าจะขับมาถึงร้านเสื้อผ้าค่อนข้างใช้เวลานานพอสมควรเพราะฉันขับรถช้า
หลังจากซื้อเสื้อผ้าแล้วก็แวะหาอะไรกินสักหน่อย เหมือนฉันจะเริ่มชินกับการทำอะไรคนเดียว ไม่ใช่ว่าเก่งแต่ไม่รู้จะคุยหรือปรึกษาใครเพราะไม่มีเพื่อนเลย กลับไทยคราวนี้คงต้องหาเพื่อนสักคน ฉันเบื่อที่ต้องไปไหนมาไหนคนเดียวแล้วจริงๆ
“ผมก็ว่าทำไมถึงคุ้นๆ” จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายพูดภาษาไทย และนั่งตรงหน้าฉันที่กำลังก้มหน้ากินสปาเกตตีอยู่
พอเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียงมันก็ทำให้ฉันตกใจพอสมควร เพราะไม่คิดว่าเราจะเจอกันที่นี่ “ท…แทน”
“ตกใจขนาดนั้นเลยหรอครับที่เห็นหน้าผม”
“ปะ…เปล่าแค่แปลกใจน่ะ”
“พี่มิลินใจร้ายมากเลยนะที่หายไปแบบนั้น รู้ไหมว่าผมโครตเสียใจ” มันแปลกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อ
