ผมมองหน้าไอ้เฟยอย่างเอาเรื่องที่มันวุ่นวายกับผมมากจนเกินไป ความจริงมันก็แค่อยากพิสูจน์ว่าผมไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนอื่นจริงหรือเปล่า ไม่ได้อยากจะช่วยอย่างที่อ้าง
“ถ้ากูอยากเอากูเรียกเองได้มึงไม่ต้องเสือก”
“หรือเพราะว่ามึงเหี้ยเกินไปเบื้องบนก็เลยลงโทษทำให้นกเขาไม่ขัน”
“ไอ้เหี้ยเฟย!! มึงหุบปาก” ผมตวาดบอกถ้ามันยังพูดได้มีเรื่องจริงๆ แน่
“ไอ้เฟยมึงก็รู้ว่าไอ้ลีวายมันหัวเสียอยู่ เลิกกวนประสาทมันได้แล้ว” เพราะไอ้คัลเลนห้ามมันเลยยอมเงียบ
“ถ้าพวกมึงชวนกูมาเพราะอยากพิสูจน์เรื่องแบบนี้ กูจะกลับ!!”
“เออๆ ไอ้ลีวายกูแค่ล้อเล่นนั่งก่อนงอนเป็นเด็กไปได้สัส”
“พวกมึงกวนประสาทกูฉิบหาย!!”
“ไอ้เฟยมันก็แค่แปลกใจ มันทำไปเพราะเป็นห่วงมึง”
“ไม่ต้องมาห่วงกู”
ผมยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มทั้งที่อารมณ์ยังร้อนระอุ ทั้งหงุดหงิดเพื่อนและหงุดหงิดเรื่องที่มิลินเธอสั่งให้ลูกน้องมาบอก ตอนนี้อารมณ์มันร้อนจนแทบจะระเบิ
