กว่าจะโอ๋ให้พี่ลีวายหยุดร้องไห้ได้ก็นานพอสมควร เขาคงรู้สึกผิดและเข็ดหลาบแล้วจริงๆ แต่ตอนนี้นี่สินั่งกอดฉันไว้บนตักไม่ยอมให้ลุกขึ้นไปไหนเลย
“พี่ลีวาย”
“หืม?”
“มิลินนั่งอยู่บนตักพี่ลีวายแบบนี้มาเป็นชั่วโมงแล้วนะคะ”
“แล้วยังไงต่อครับ”
“ปล่อยหนูก่อนได้ไหม”
“รู้ไหมว่าพูดแบบนี้แล้วยิ่งทำให้ไม่อยากปล่อย”
ไม่พูดเปล่าพี่ลีวายกดริมฝีปากจูบลงมาบนซอกคอของฉันด้วย เขาลากไล้ริมฝีปากดูดเลียและขบเม้มจนขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“อื้อ~ ยะ หยุดก่อน”
“พี่คิดถึงเธอใจแทบขาด”
พอได้ยินอีกฝ่ายแทนตัวเองว่าพี่ทำเอาฉันถึงกับทำตัวไม่ถูก ร้อนวูบวาบไปทั้งตัวแล้วตอนนี้
“อยากเป็นเด็กหรอคะถึงแทนตัวเองว่าพี่”
“ก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้น”
“แต่ก็แก่อยู่ดีนี่นา”
“ทำไมชอบว่าฉันแก่” พี่ลีวายถามเสียงเข้ม เมื่อกี้ยังพูดเสียงอ้อนเสียงหวานอยู่เลยพอพูดเข้มใส่มันทำให้ฉันตกใจไม่น้อย
“ก็พี่ลีวายสามสิบกว่าแล้ว”
“ทำไมชอบพูดเรื
