บทที่ 35
เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง อลินดาถึงได้มีโอกาสก้าวลงจากเตียง และออกมาจากห้องนอน หล่อนเดินออกมายังห้องรับแขก ก็เห็นว่าพ่อกับแม่นั่งคุยกันอยู่ และทั้งคู่ก็หันมาจ้องมองหล่อนเป็นตาเดียวกัน เมื่อหล่อนปรากฏตัวขึ้น
“แกคงดีใจมากสินะ ที่แย่งคุณแซคไปจากนารีได้”
มารดาเริ่มพูดคำแรกด้วยการสบประมาทน้ำใจของหล่อน ก่อนที่บิดาจะกล่าวสมทบสนับสนุน หล่อนน้ำตาไหลซึมด้วยความเสียใจ
“แกนี่มันเป็นน้องที่ใช้ไม่ได้จริงๆ คนรักของพี่สาวก็แย่งชิงไปครอบครองจนได้
“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นนะจ๊ะพ่อ แม่...” หล่อนพยายามอธิบาย แต่สายตาเกลียดชังของพ่อกับแม่ ทำให้หล่อนเจ็บปวดทั้งร่าง ราวกับถูกเข็มเป็นล้านเข็มวิ่งเข้าทิ่มแทง
“แกคงไปยั่วยวนคุณแซคใช่ไหมล่ะ เขาถึงได้พลาดพลั้งมีอะไรกับแกแบบนี้ แกนี่มันสารเลวจริงๆ นังลินดา”
แม่ของหล่อนลุกขึ้นยืน และเดินมาหยุดตรงหน้า เอานิ้วชี้จิ้มที่หน้าผากของหล่อนแรงๆ
“แม่จ๋า... ฉันไม่ได
