บทที่ 41
เช้าวันต่อมา อลินดาที่อ่อนเพลียเพราะถูกแซคคารีย์คุกคามแทบทั้งคืนถูกลากลงมายังห้องอาหาร แต่แล้วทั้งหล่อนและทั้งแซคคารีย์ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่านารีรัตน์นั่งยิ้มหวานรออยู่
นารีรัตน์เห็นภาพที่น้องสาวฝาแฝดของตัวเองถูกแซคคารีย์ฉุดกระชากด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความริษยา ก่อนจะซ่อนเอาไว้ภายในรอยยิ้มหวาน
“นารีผ่านมาแถวนี้พอดีน่ะค่ะ และก็จำได้ว่าคุณแซคชอบกินกระเพาะปลาร้านนี้มาก นารีก็เลยถือโอกาสซื้อมาฝากน่ะค่ะ”
แซคคารีย์ระบายยิ้มขอบคุณ ก่อนจะดันร่างของอลินดาให้นั่งลงบนเก้าอี้ข้างกายของตัวเอง
“กินข้าวด้วยกัน อย่าดื้อเชียว”
อลินดาจำต้องนั่งก้มหน้ามองจานข้าวของตัวเองอย่างไม่มีทางเลือก หล่อนรู้สึกอึดอัดใจยิ่งนัก
“แหม ไม่ยักกะรู้นะว่าเดี๋ยวนี้เวลาจะกินข้าวต้องให้คนอื่นบังคับด้วย ลินดา”
แม้น้ำเสียงของพี่สาวจะอ่อนหวานและนุ่มนวล แต่หล่อนรู้ดีว่านารีรัตน์กำลังไม่พอใจอย่างรุนแรง
“ฉันไม่ค่อย
