โยธกาไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนติดตามเธอมาตลอดและคอยรอยงานสถานการณ์ของเธออย่างละเอียดให้คนที่อยู่กรุงเทพฯ ฟังผ่านโทรศัพท์แบบเรียลไทม์
เมธาวินส่งคนไปเฝ้าเธอเพราะอยากรู้ว่าใครที่ทำให้โยธกาเปลี่ยนไป พอได้รู้ว่าโยธกาแอบไปซุ่มดูทิวากับญานีแล้วเขาก็ตัดทิวาออกไปได้ เมื่อวางสายจากลูกน้องไปแล้วเขาก็ใช้ปลายนิ้วโป้งลูปริมฝีปากล่างตัวเองอย่างครุ่นคิด
ผู้ต้องสงสัยน่าจะเหลือเพียงไอ้รุ่นพี่ที่เป็นหมอของเธอคนเดียวแล้ว...
แต่เมธาวินเก็บเรื่องนั้นไว้เช็กบิลทีหลัง เพราะตอนนี้เขากับปู่ขึ้นมากรุงเทพฯ เพื่อจัดการเรื่องงานแต่งงานของน้องสาว ตอนนี้สิ่งที่เขานึกถึงมากที่สุดก็คือ โยธกาจะเดาอะไรออกบ้างไหม และตอนนี้เธออาจจะอยากคุยกับใครสักคน
มือของเมธาวินกดโทรออกหาเธอในทันที
"สวัสดีค่ะคุณมาร์ค มีอะไรหรือเปล่าคะ"
[เธอกำลังทำอะไรอยู่]
"โยกำลังขับรถไปที่ออฟฟิศค่ะ"
[...] ปากของเมธาวินไม่ขยับคำพูดอะไรออกมา เขารอเธอเล่าเรื
