บทที่ 47
“ถ้าไม่อยากให้ฉันด่าก็กลับไปสิ เราจะไม่เจอกันอีก”
โฮนาสแสยะยิ้มร้ายกาจ “เสียใจด้วยเมียจ๋า ผัวจะนอนกับเมียคืนนี้”
โอลาญ่าหน้าตื่นตกใจสุดขีด ก่อนจะรีบละล่ำละลักออกไปด้วยกังวลใจ
“ไม่ได้นะ คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวนะ พ่อกับแม่ แล้วก็น้องชายอยู่ในบ้านนี้ด้วย”
ไหล่กว้างของโฮนาสไหวน้อยๆ คล้ายกับไม่แยแสอะไร “งั้นเราก็ไปข้างนอกสิ ผมจองโรงแรมเอาไว้ด้วย ถ้าคุณกลัวว่าคนที่บ้านจะได้ยินเสียงร้องครางของพวกเรา งั้นไปกับผม...” ยิ่งกับคำพูดของโฮนาส สาวน้อยก็ยิ่งเจ็บปวด ที่แท้เขาก็ต้องการแค่เซ็กซ์จากหล่อนเท่านั้นเอง
“ฉันจะไม่ไปไหน... ฉันจะเข้าบ้าน”
“งั้นผมเข้าไปด้วย...”
“แต่คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้นะ”
หนุ่มหล่อหัวเราะร่วน มองสาวน้อยที่ตัวเองพึ่งปล่อยให้เป็นอิสระด้วยสายตาคุกรุ่นไปด้วยไฟปรารถนานิ่งนาน ก่อนจะพูดออกมาเสียงข่มขู่
“อย่าพูดคำว่าไม่มีสิทธิ์สิลาญ่า เพราะคุณก็รู้อย
