เช้าวันศุกร์
ลดาตื่นแต่เช้าเพื่อมาจัดการตรวจเช็คของที่เธอจะนำไปด้วย วทัญญูรู้สึกแปลกใจ ที่ลดาตื่นเต้นกับการไปปฏิบัติธรรมครั้งนี้เหลือเกิน เขาได้แต่คิดว่าลดาคงอยากเปลี่ยนตนเอง และอยากศึกษาในรสพระธรรม โดยไม่ได้เอะใจเลยว่า สิ่งที่ลดาทำทั้งหมดนี้คือการโกหกหลอกลวงที่แนบเนียนที่สุด
เมื่อจัดการกับสัมภาระของเธอเรียบร้อยแล้ว วทัญญูก็จัดการถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กของลดาลงมาที่รถ เพื่อจะขับไปส่งเธอที่ทำงาน
" ผมไปด้วยไม่ได้จริงๆเหรอ " ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถวทัญญูก็เอ่ยขอลดาอีกครั้ง เพราะเขาอยากไปกับเธอจริงๆ
" อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวดาไม่มีสมาธิ ถ้าดาเห็นหน้าคุณแล้วดาเผลอคิดเรื่องอย่างนั้นมันจะบาปเอานะคะ " ลดายังคงโกหกด้วยความแนบเนียน
" งั้นผมไม่ขวางทางบุญดาแล้วกันนะ " วทัญญูเอ่ยอย่างตัดใจ
" ดีมากค่ะทิวขา ให้ดาไปลองดูก่อนนะ ไว้โอกาสหน้าดาจะพาคุณไปนะคะ "ลดาแอบหยอดวทัญญูแล้วให้ความหวังเขาไปเรื่อย
" โอเค
