ยิม
คือที่ผมพามัตซีกลับห้องมาเพื่อมาคุยให้รู้เรื่องครับ เพราะถ้าปล่อยเธอไปแบบนี้คืนนี้มีหวังกลับห้องเย็น ไปเที่ยวกับเพื่อน หรือไม่กลับห้องเลย ผมก็เลยต้องทำแบบนี้
แต่พอมาถึงห้อง มันไม่เป็นอย่างที่ผมคิดไงเพราะมัตซีหนีเข้าห้องนอนและล๊อคห้องทันที โดยที่กุญแจห้องมันอยู่ข้างในอยู่ไงทำให้ผมเปิดไม่ได้ ผมเคาะเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเปิดให้ผม ผมเลยเดินมาทิ้งตัวนั่งที่โซฟารอเวลาให้เธอใจเย็นกว่านี้ก่อนแล้วค่อยไปเรียกอีกที อย่างน้อยก็ยังรู้ว่าอยู่ในห้องไม่ได้ออกไปเหลวไหลที่ไหน
Rrrrrrrrr ระหว่างที่ผมนั่งอยู่เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น พอหยิบมาดูเป็นเบอร์แปลก ตอนแรกว่าจะไม่รับ แต่เผื่อเป็นใครมีธุระสำคัญเลยกดรับ
“ฮัลโหล”
(ฮัลโหลยิม นี่พริ้งเองนะ) เสียงปลายสายดังออกมา ทำให้ผมรู้ว่าเป็นใคร
“พริ้ง มีอะไรหรือเปล่า” ตอนแรกผมก็ตกใจแหละ ไม่คิดว่าพริ้งจะโทรหาผมเร็วแบบนี้ไง แต่ก็ถามออกไป
(เปล่าหรอก วันนี้เจอกันที
