ผลการแข่งของพี่มีคุณก็เป็นอย่างที่คิด คือพี่มีคุณชนะ ตอนลงจากรถมาฝ่ายนั้นมันดูเจ็บใจมากเลย แต่ทำอะไรไม่ได้
“กำลังใจ” แล้วพี่ยิมที่พูดขึ้นเมื่อถึงเวลาไปลองเครื่อง
“สู้ๆนะคะ” ฟอดดด ฉันบอกพี่ยิมก่อนจะหอมเค้าฟอดใหญ่ ถึงแม้ว่าจะเป็นห่วงแต่ฉันก็เชื่อมือพี่ยิมว่าเค้าจะต้องชนะและปลอดภัย
“รออยู่นี่ ห้ามไปไหน” พี่ยิมสั่ง
“รู้แล้วค่ะ ซีจะนั่งดูพี่ยิมจนพี่ยิมเข้าเส้นชัยเลย” ใครจะไปไหนได้ล่ะ สามีลงแข่งทั้งคน ก็ต้องเกาะอยู่ขอบสนามนี่แหละ
“เออ กูจะดูแลยุงไม่ให้กัดสักตัว” พี่มิวเรย์พูดขึ้นเมื่อเห็นสายตาของพี่ยิมที่มองไป
ฟอดดด พี่ยิมหอมแก้มฉันก่อนจะลุกขึ้นไปที่รถ ฉันเลยนั่งลงที่เดิมดูพี่ยิมไม่คลาดสายตา ตั้งแต่ออกไปลองเครื่องจนตอนนี้รถจอดพร้อมอยู่ที่จุดออกตัวเช็คนั่นเช็คนี่อีกนิดหน่อย ไม่นานนักแข่งก็ขึ้นประจำรถของตัวเอง ก่อนจะปล่อยตัว
สถานการณ์ตอนนี้ดูผลัดกันนำผลัดกันตามไปเรื่อยๆจนฉันลุ้นแทบนั่งไม่ติ
