บรูซขับรถเข้ามาจอดภายในคาร์ตัน บรีซด้วยอารมณ์ขุ่นมัวเป็นที่สุด เขากระแทกเท้าเดินเข้าไปในบ้าน ทุกคำพูดที่ทานตะวันโยนใส่หน้าเมื่อคืนยังทิ่มยังแทงหัวใจไม่หยุดหย่อน เขาเจ็บ ทรมาน แต่ก็ต้องทำเป็นเข้มแข็งเอาไว้
‘ซันนี่... ตกหลุมรักวิลลี่ตั้งแต่ที่สวนสาธารณะค่ะ และเราก็แอบลักลอบพบกันตลอด...’
“แพศยา!”
มือหนากำแน่นเป็นกำปั้น ก่อนจะระเบิดอารมณ์ใส่กับกำแพงบ้านเต็มแรง ข้อนิ้วแตก เลือดไหลซึมออกมา แต่บรูซกลับไม่รู้สึกเจ็บเลย หัวใจต่างหากที่กำลังทรมานเจียนตาย
“บรูซ...”
เสียงของดีแลนเรียกอยู่ทางด้านหลัง บรูซถอนใจออกมาแรงๆ พยายามปรับอารมณ์ให้เย็นลง ก่อนจะหันไปหาพี่ชาย
“ครับพี่ดีน”
ท่าทางของน้องชายทำให้ดีแลนอดที่จะเป็นกังวลไม่ได้
“นายกลับมาแบบนี้ ซันนี่จะอยู่คนเดียวได้ยังไงกัน”
บรูซขบกรามแน่น เดินนำพี่ชายเข้ามาในบ้าน เขาเดินไปทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก ดีแลนเดินตามเข้ามา
“ซันนี่จะกลับบ้านของเ
