บรูซโค้งศีรษะให้กับพี่ชายและพี่สะใภ้ด้วยความสุภาพ ก่อนจะเดินลิ่วๆ ออกไปจากห้องอาหาร ทานตะวันมองตามไปตาปรอย ทุกคนเห็นอาการของหล่อนก็ต่างพากันพูดให้กำลังใจ แต่มันไม่ได้ช่วยให้หล่อนรู้สึกดีขึ้นเลย
“เจ้าบรูซมันน้องคนสุดท้อง ก็เลยเอาแต่ใจแบบนี้แหละ ซันนี่ก็อย่าไปถือสามันเลยนะ”
“ค่ะพี่ชาร์ล”
ทานตะวันพยายามจะไม่สนใจในตัวของบรูซอีก และก้มหน้าก้มตาตักอาหารเข้าปาก แต่ให้ตายเถอะลิ้นกลับไม่รู้สึกถึงรสชาติอาหารเลย หัวใจกำลังร่ำร้องแสนทรมาน หยาดน้ำตาก็พาลจะไหลลงมาให้อับอายตลอดเวลา
“ซันนี่คะ ทานนี่ด้วยสิคะ อร่อยมากเลยนะ”
โรสิตาที่นั่งอยู่ข้างกายของชาริลล์ชวนคุย ในขณะที่ทานตะวันเงยหน้าขึ้นฝืนยิ้มแห้งๆ และกล่าวขอบคุณ
“ขอบคุณมากค่ะ คุณโรส”
“ยินดีค่ะ”
โรสิตาพูดจบก็หันไปตักอาหารใส่จานให้สามีหนุ่มบ้าง ทุกคู่บนโต๊ะอาหารล้วนแต่หัวเราะต่อกระซิกกันอย่างมีความสุข สามีตักอาหารใส่จานของภรรยา ในขณะที่ภรรยาก็ต
