เวลาเดินผ่านไปนานพอสมควรที่ปล่อยให้ลูกชายเเละว่าที่ลูกสะใภ้อยู่ในห้องกันสองต่อสอง ฤดีจัดการกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านของเธอกลับมาให้ลูกชายโดยที่ไม่ได้บอกอะไรเขาซักคำ ก่อนจะเปิดประตูห้องผู้ป่วยเดินเข้าไปข้างในพร้อมกับเเม่ของอีกคน
"เป็นไงบ้างจ๊ะหนูเเพรว พี่ชนกดูเเลดีไหม" ฤดีเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียงของหญิงสาวเอ่ยถามเธอพร้อมกับยกมือขึ้นลูบผมเบาๆ
"ค่ะคุณป้า เมื่อกี้พี่ชนกก็เพิ่งจะปลอกผลไม้ให้เเพรวทาน"
"ดีเลยจ้ะ งั้นก็ให้พี่เค้าดูเเลหนูคืนนี้เลยเเล้วกันนะ"
"เเม่~" ชายหนุ่มที่นั่งอยู่โซฟาด้านข้างเอ่ยเรียกมารดาเบาๆอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
"ป้าฝากน้องด้วยนะชนก" ประภาเเม่ของเเพรวเอ่ยต่อเชิงสนับสนุนอยากให้ลูกชายของเพื่อนเป็นคนดูเเลลูกสาวตน เเพรวเหลือบมองหน้าชายหนุ่มอย่างนึกเกรงใจที่ดูท่าเเล้วอีกคนดูไม่อยากจะอยู่ดูเเลเธอเท่าไหร่นัก
"เอ่อ..จริงๆเเพรวไม่ได้เป็นอะไรเเล้วนะคะ ยังไงก็มีพี่พยายาบาลมาคอยดูตลอด
